She was awarded the 2018 Nobel Prize in Literature ‘for a narrative imagination that with encyclopaedic passion represents the crossing of boundaries as a form of life’. For her novel Flights, translated by Jennifer Croft, Tokarczuk won the 2018 Booker International Prize. Her other work include Primeval and Other Times, Drive Your Plow 224 Przekłady słoweńsko -polskie i polsko-słoweńskie O doniosłości klasy robotniczej / O pomembnosti delavskega razreda, s. 7. pan X / Gospod X, s. 28. Patrz, Ościuszko / Glej, Ościuszko, s. 10—11. The magnum opus of Nobel laureate Olga Tokarczuk – a novel that has taken seven years to translate and has brought its author death threats in her native Poland – is to be published in English The most successful and outrageous of these pretenders appeared roughly 100 years later: Jacob Frank, a student of Kabbalist mysticism from a small Polish town whose breakaway sect attracted the 7. Olga Tokarczuk, „Najbrzydsza kobieta świata” (z tomu „Gra na wielu bębenkach”) - Nie będziemy pytać o szczegóły treści - zastrzega szkoła na swojej stronie internetowej. - Zależy nam na rozmowie o Twoich wrażeniach, przemyśleniach i wnioskach dotyczących tej lektury. Ojciec kandydatki pisze o pedofili, minister pilnie The Polish writer Olga Tokarczuk was, in 2019, a youthful winner of the Nobel Prize in Literature. She was 57, dreadlocked, mischievous of politics, a vegetarian. She was 57, dreadlocked Gdy miała 17 lat, sieć obiegł kilkusekundowy filmik pt. "Najbrzydsza kobieta świata". Od tamtej pory Lizzie pokazuje światu, że to nie on definiuje jej piękno i to kim jest. NvCAAI. Z Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku Skocz do: nawigacji, wyszukiwania ur. 1962 Pseud.: Natasza Borodin. Prozaiczka. Spis treści 1 BIOGRAM 2 TWÓRCZOŚĆ Prace redakcyjne 3 OPRACOWANIA (wybór) Ogólne Podróż Ludzi Księgi Prawiek i inne czasy Szafa Dom dzienny, dom nocny Opowieści wigilijne Gra na wielu bębenkach Lalka i perła Ostatnie historie Anna In w grobowcach świata Bieguni Prowadź swój pług przez kości umarłych Moment niedźwiedzia Księgi Jakubowe Pokot Zgubiona dusza Opowiadania bizarne Ahat ili – Siostra bogów BIOGRAM Urodzona 29 stycznia 1962 w Sulechowie w rodzinie nauczycieli; córka Wandy Słabowskiej i Jozefa Tokarczuka. Dzieciństwo spędziła we wsi Klenica pod Zieloną Górą, gdzie rodzice uczyli na uniwersytecie ludowym. Następnie przeniosła się z rodziną do Kietrza (Opolskie); tu uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. Norwida. W 1979 debiutowała dwoma krótkimi utworami prozą Świąteczne zabijanie ryby i Moi przyjaciele, opublikowanymi w piśmie młodzieżowym „Na przełaj” (nr 39; pod pseud. Natasza Borodin). Po zdaniu matury studiowała psychologię (specjalizacja kliniczna) na Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie pracowała jako wolontariuszka w szpitalu psychiatrycznym. W 1985 uzyskała magisterium, po czym w 1986-89 była zatrudniona w Poradni Zdrowia Psychicznego w Wałbrzychu. Następnie do 1996 pracowała jako psychoterapeutka w Ośrodku Metodycznym w Wałbrzychu, gdzie według autorskiego programu szkoliła nauczycieli. W tym okresie publikowała sporadycznie wiersze w prasie, wydała tom wierszy, a także zaczęła rozwijać twórczość prozatorską, której fragmenty ogłaszała w różnych pismach, drukowała też recenzje (w dodatku „Życia Warszawy”, „Ex Libris” w 1994-95, „Nowych Książkach” w 1999 i „Literaturze na Świecie” w 2000). Jej utwory były nagradzane na Wałbrzyskich Ścieżkach Literackich (1988, 1990). Na początku lat dziewięćdziesiątych przebywała przez pewien czas w Anglii, ucząc się języka i pracując. W 1994 przeprowadziła się do wsi Krajanów. W tymże roku została członkiem SPP. Była na stypendiach literackich w Stanach Zjednoczonych (1996) i w Berlinie (2001/02). W 1997 otrzymała nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie i Paszport „Polityki”. W 1998 założyła wraz z mężem, Romanem Fingasem, wydawnictwo Ruta, które działało do 2004; powstała też w Wałbrzychu księgarnia o tej nazwie. Od 1999 należała do Polskiego PEN Clubu. W 2000 debiutowała jako dramatopisarka utworem Skarb. Była pomysłodawczynią organizowanego od 2004 we Wrocławiu (a od 2005 także w Jeleniej Górze) Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Prowadziła warsztaty prozatorskie w Studium Literacko-Artystycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 2008 okresowo zajęcia z twórczego pisania na Uniwersytecie Opolskim. Weszła do zespołu redakcyjnego kwartalnika „Krytyka Polityczna”. Podjęła współpracę z Partią Zielonych RP. Odbywała liczne podróże po świecie, do Anglii, Stanów Zjednoczonych, Chin, Nowej Zelandii, Singapuru, Malezji, Syrii i Egiptu. Od lutego do lipca 2009 przebywała na stypendium Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Science w Wassenaar, gdzie pisała powieść Prowadź swój pług przez kości umarłych. Otrzymała nagrodę miesięcznika „Zwierciadło” – Kryształowe Zwierciadło (2001), Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen = Nagrodę Kulturalną Śląska Kraju Dolnej Saksonii (2003), Nagrodę Literacką Nike za powieści Bieguni (2008) i Księgi Jakubowe (2015), Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Lindego (2008), Uznamską Nagrodę Literacką (2012), słoweńską Międzynarodową Nagrodę Literacką „Vilenica” (2013), Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii: Literatura (2015), brytyjską nagrodę (wspólnie z tłumaczką J. Croft) Man Booker International Prize za powieść Bieguni (Flights) w 2018. W 2015 została wraz z Karolem Maliszewskim gospodarzem Festiwalu Góry Literatury organizowanym w Nowej Rudzie i okolicach przez Stowarzyszenie Kulturalne „Góry Babel” i Gminę Nowa Ruda. W 2016 weszła w skład jury Nagrody Europejski Poeta Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009), tytułem Zasłużony dla Miasta Wałbrzycha (2016) i Ambasadora Wrocławia (2016). W 2019 została laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Ma syna Zbyszka (ur. 1986). Mieszkała w Wałbrzychu, Nowej Rudzie, ma dom w Krajanowie koło Nowej Rudy, a obecnie mieszka we Wrocławiu. TWÓRCZOŚĆ Miasto w lustrach. [Wiersze]. Wwa: Okolice 1989, XIX s. Okolice. Arkusze Lit., 10. Numery. [Opowiadanie]. „Czas Kult.” 1993 nr 5 s. 20-29. Przedr. zob. poz. 7 s. 10-39. Podróż Ludzi Księgi. [Powieść]. Wwa: Przedświt [1993], 179 s. Wyd. nast.: wyd. 2 popraw. Wwa: 1996, wyd. 3 tamże 1998. Szafa. [Opowiadanie]. „Nowy Nurt” 1994 nr 10 s. 12. Przedr. zob. poz. 7 s. 5-9. [Powieść]. Wwa: PIW 1995, 206 s. Wyd. nast.: [wyd. 2 popraw.] Wwa: 1996, [wyd. 3] Wwa: PIW 1997; [wyd. 4-6?] Wałbrzych: Ruta 1998?-99; Kr.: WL 2005, tamże 2015. Por. poz. 9. Prawiek i inne czasy. [Powieść]. Wwa: 1996, 268 s. Wyd. nast.: Wwa: Świat Książki 1997; wyd. 2 [właśc. 3] Wwa: 1998; wyd. 4 popraw. Wałbrzych: Ruta 2000; Kr.: WL 2005, tamże 2015. Szafa. [Opowiadania]. Lubl.: Wydawn. UMCS 1997, 46 s. Opowiadania Współcz. Pol. Wyd. nast.: wyd. 2 Wałbrzych: Ruta 1998; Kr.: WL 2005, wyd. 2 [!] tamże 2016. Dom dzienny, dom nocny. [Powieść]. Wałbrzych: Ruta 1998, 277 s. Wyd. nast.: tamże 1999; Wwa: Świat Książki 2000; Kr.: WL 2005, tamże 2012, 2015. Scenariusz widowiska telewizyjnego. Praprem.: Reż.: M. Zmarz-Koczanowicz. TVP 2000. Por. poz. 5. Opowieści wigilijne. [Autorzy:] J. Pilch, O. Tokarczuk, A. Stasiuk. Wałbrzych: Ruta; Wołowiec: Czarne 2000, 59 s. Skarb. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2000 nr 4 s. 5-20 Praprem. tv: Reż. i adapt.: P. Mularuk. TVP 2000. Gra na wielu bębenkach. 19 opowiadań. Wałbrzych: Ruta 2001, 342 s. Wyd. nast. Kr.: WL 2007, tamże 2015. Lalka i perła. [Esej]. Kr.: WL 2001, 84 s. Wyd. nast. tamże 2016. Ostatnie historie. [Powieść]. Kr.: WL 2004, 291 s. Wyd. nast. tamże 2015. Anna In w grobowcach świata. [Powieść]. Kr.: Znak 2006, 218 s. Mity. Wyd. nast. Kr.: WL 2015. Por. poz. 24. Bieguni. [Powieść]. Kr.: WL 2007, 451 s. Wyd. nast.: tamże 2015, 2018. Prowadź swój pług przez kości umarłych. [Powieść]. Kr.: WL 2009, 315 s. Wyd. nast. tamże: 2015, 2017. Por. poz. 20. Moment niedźwiedzia. [Szkice literackie]. Wwa: Wydawn. Krytyki Polit. 2012, 190 s. Księgi Jakubowe albo Wielka podróż przez siedem granic, pięć języków i trzy duże religie, nie licząc tych małych : opowiadana przez zmarłych, a przez autorkę dopełniona metodą koniektury, z wielu rozmaitych ksiąg zaczerpnięta, a także wspomożona imaginacją, która to jest największym naturalnym darem człowieka. [Powieść]. Kr.: WL 2014, 903 s. Pokot. Scenariusz filmowy. [Współaut.:] A. Holland. Reż.: A. Holland, K. Adamik. Ekran. (Polska, Czechy, Niemcy, Szwecja) 2017. Zgubiona dusza. [Opowieść dla dzieci; il.:] J. Concejo. Wr.: Wydawn. Format 2017, 48 s. Ahat ili – Siostra bogów. [Libretto opery w 3 aktach]. [Muzyka:] A. Nowak. Praprem.: Reż.: P. Partum. Kraków, festiwal Sacrum Profanum 2018. Opowiadania bizarne. Kr.: WL 2018, 249 s. Profesor Andrews w Warszawie; Wyspa. [Opowiadania]. Kr.: WL 2018, 75 s. Zob. poz. 10,12. Wybory utworów w przekł.: chorw.: Ormar. [Przeł.] Đ. Čilić-Škeljo. Zagreb 2003, – hindi: Kamre aura anya kahāniyām. [Przeł.] M. Puri. Nayī Dillī 2014, – maced.: Son za nedofatlivoto mesto. Fragmenti od sovremenata polska proza. Tokarčuk, Hvin, Stašuk. Skopje 2006, – niem.: Der Schrank. Erzählungen. [Przeł.] E. Kinsky. Stuttgart, München 2000, wyd. nast. München 2001. Przekłady utworów O. Tokarczuk w antologiach zagranicznych: Antologie literatur visegrádských zemí = A visegrádi országok irodalmi antológiája = Antologia literacka państw wyszehradzkich = Literárna antológia krajín Vyšehradskej skupiny = [Literary anthology of Visegrad 4 countries]. [Red.:] I. Rodrigez, Pál, P. Marciszuk, I. Martinová. Budapest 2007 [teksty w jęz. czes., pol., węgier., słowac., ang.]; Die schönen Überbleibsel nach dem Ende der Welt. Sudeten, literarisch = Piękne resztki po końcu świata. Sudety literackie = Krásné relikty po konci svĕta. Sudety literárně. [Oprac.:] J. Bernig, W. Browarny, Ch. Prunitsch. Dresden 2017 [teksty w jęz. niem., pol., czes.], – ang.: In our own words. Vol. 5. Essays, lyrics, poetry and verse. [Oprac.:] Weaver. Cary 2004; May Day. Young literature from the ten new member states of the European Union. [Oprac.] Z. Kovács. Luxemburg 2005; Elsewhere. Stories from small town Europe. [Oprac.:] M. Crossan. Manchester 2007; The third shore. [Oprac.:] A. Schwarz, L. Von Flotow. Evanston, Ill. 2006, Single (Irlandia) 2007; Best European fiction 2011. [Oprac.:] A. Hemon. Champaign, Ill., London, Dublin 2010, – białorus.: Sučasnaja pol’skaja p’esa. [Red.:] Grybajly. Mìnsk 2002, wyd. nast. Mìnsk 2003; Babìlënskaâ biblioteka. Mìnsk 2007; Dvaccac’ pol’skìch apavâdan’nâŭ. [Oprac.:] A. Hadanovìč. Mìnsk 2007; Zlačynstva, sèr! : zbornìk dètèktyŭnaga apavâdannâ. Peraklady. [Wybór i przekł.:] G. Ânkuta. Mìnsk 2013, – bułg.: Lûbimi polski avtori i tvorbi. Izbrani studentski prevodi = Ulubieni polscy autorzy i dzieła. Wybrane tłumaczenia studenckie. [Red.:] M. Grigorova. Veliko T”rnovo 2014, – chorw.: Orkestru iza leđa. [Oprac.:] Bolt, D. Nowacki. Zagreb 2001; Festival! Antologija europske kratke priče. [Oprac.] Bodrožic. Zagreb 2011, – fiń.: Ruoka. [Tłum.] T. Kärkkäinen. Helsinki 2013, – franc.: [Mille neuf cent quatre-vingt neuf] 1989. Paris 2009, – hiszp.: Elogio del cuento polaco. [Wybór i przekł.:] S. Pitol, R. Mendoga. México 2012, – jap.: Poketto-no naka-no Tōō bungaku. Yokohama 2006; Tōō-no sōzōryoku: Gendai tōō bungaku gaido. [Red.:] M. Nishi, M. Numano, A. Oku. Kyōto 2016, – niem.: Ich trage das Land. [Oprac.:] B. Newirth. Klagenfurt 1996; Trialog IV. Deutschland, Frankreich, Polen. [Red.:] B. Baumann [i in.]. Eggingen 1998; Landschaften und Luftinsel. [Oprac.:] A. Markiewicz. München 2000; Neue Geschichten aus der Pollakey. [Oprac.:] B. Helbig-Mischewski, Załuski. [Red.:] J. Arlt. Jestetten 2000; Polnische Literatur und deutsch-polnische Literaturbeziehungen. [Oprac.:] M. Kneipp, M. Mack [przy współpracy:] K. Götz, R. Schliephacke. Berlin 2003; Mein Schlesien – meine Schlesier. Zugänge und Sichtweisen. Teil 2. [Oprac.:] M. Halub, M. Weber. Leipzig [2014], – ros.: Inostrannaâ literatura. [Wybór:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2006, – szwedz.: Polen berättar. [Red.:] I. Grönberg, S. Ingvarsson. Stockholm 2005, – tur.: Kehribar ülkesinden yeni öyküler. Çağdaş Polonya edebiyatı antolojisi . [Red.:] N. Yüce. İstanbul 2014, – węgier.: Huszadik századi lengyel novellák. [Oprac.:] L. Pálfalvi. Budapest 2007, – wietn.: Ngày tình nhân cuối cùng : Truyện ngắn Ba Lan chọn lọc. Hồ Chí Minh 2012, – włos.: Cinque letterature oggi. [Oprac.:] A. Cosentino. Udine 2002. Montaże teatralne: Szkic do spektaklu. Scenariusz i reż.: A. Stawiak. Wyst. Wałbrzych, T. Antrakt przy Wałbrzyskim Ośrodku Kultury 2003. – Olga Tokarczuk z Wałbrzycha. Wyst. Wałbrzych, T. Dram. im. J. Szaniawskiego 2011 [projekt złożony z adapt. „Prowadź swój pług przez kości umarłych” pt. Gniew zob. poz. 18 oraz instalacji „Prowadź nas przez kości umarłych” Łukasza Chotkowskiego (na podstawie także: Anna In w grobowcach świata (poz. 16), Bieguni (poz. 17), Gra na wielu bębenkach (poz. 12) oraz tekstów E. Jelinek)]. Prace redakcyjne Mały angielsko-polski słownik przysłów. Red. i oprac. O. Tokarczuk. [Wałbrzych:] Unus 1993, 180 s. A. Samuels, B. Shorter, F. Plaut: Krytyczny słownik analizy Jungowskiej. Tłum.: W. Bobecki, L. Zielińska. [Red. i oprac. O. Tokarczuk]. Wałbrzych: Unus 1994, 242 s. OPRACOWANIA (wybór) Ank. 2011. Autor o sobie: Jak powstały „Księgi Jakubowe”. „Książki. Mag. do Czytania” 2015 nr 3. Wywiady: Najważniejsza jest opowieść. Rozm. K. Maliszewski. „Nowy Nurt” 1994 nr 16; Jest jakiś wyraźny wzór nad nami. Rozm. A. Kosińska. „Dekada Lit.” 1995 nr 3; Zdarzyło się i już. Rozm. M. Urbanek. „Polityka” 1995 dod. „Polityka – Kultura” nr 5; Mogę przestać pisać. Rozm. K. Maliszewski. „Odra” 1996 nr 4; Nie tu i nie teraz. [Cz. 1]. Rozm.: P. Czapliński, P. Śliwiński. „Arkusz” 1996 nr 2, przedr. łącznie z cz. 2 pt. Chciałabym pilnować środka. Rozmowa z O. Tokarczuk. (Cz. 2) w: P. Czapliński, P. Śliwiński: Kontrapunkt. Pozn. 1999; Czas Olgi. Rozm. J. Sobolewska. „Życie” 1997 nr 241; Jesteśmy księgą. Rozm. U. Smoktunowicz. „Kartki”, Białystok 1997 nr 1 (14); Kwestia postrzegania. Rozm. A. Koss. „Kresy” 1997 nr 24; Nie chcę tworzyć nowych bytów – rozmowa z Olgą Tokarczuk. Rozm. E. Waszczuk. „Pro Arte” 1997 nr 6; Nie ma mnie jednej. Rozm. J. Baran. „Sycyna” 1997 nr 24; Podziemne rzeki. Rozm. G. Łęcka. „Polityka” 1997 nr 4, przedr. w: G. Łęcka: Salon literacki. Wwa 2000; „Sny są ważną sferą życia...” = „Träume sind eine wichtige Sphaere des Lebens...”. Rozm. J. Buesser. „Wir”, Berlin 1997 nr 4 [tekst w języku polskim i niemieckim]; Drugie stworzenie świata. („Deus Ex” Olgi Tokarczuk i „Winniczki, kałuże, deszcz...” Pawła Huelle). Rozm. M. Szyłak. „Graffiti” 1998 nr 2; Radość narracji. (Rozmowa z Olgą Tokarczuk). Rozm. S. Bereś. „Dykcja” 1998 nr 9/10; Robię porządki w rzeczywistości. Rozm. M. Cichy. „Gazeta Wyborcza” 1999 nr 231; Tyle zła w imię miłości… Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 1999 nr 249; Zmarszczki świata. Rozm.: J. Klejnocki, J. Sosnowski. „Polityka” 1999 nr 14; Źle się uczyłam historii. Rozm. W. Chmielewski. „Rzeczpospolita” 1999 nr 58; Tajemne porządki świata. Rozm. S. Bereś. „Odra” 2000 nr 7/8 [dot. gł.: Dom dzienny, dom nocny]; Wracaj do nas, jak tylko będziesz mogła. „Tytuł” 2000 nr 3; Kicz nie musi być słodki. Rozm. M. Michalska. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 220; Komfort wolności. Rozm. B. Dudko. „Kartki”, Białystok 2002 nr 27; Nigdy nie płakałam nad żadną postacią. W: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. Wwa 2002; Bez szufladek. Rozm. K. Bany. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 2003 nr 120; „Nie wyobrażam sobie świata, w którym ludzie odmówią kontaktu z literaturą…” Rozm.: M. Wietrzyk, P. Urbaniak. „Pro Libris” 2003 nr 2; Preteksty do snucia opowieści. Rozm. I. Smolka. „Nowe Książ.” 2004 nr 8; Sztuka dobrego umierania. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2004 nr 208 [dot. gł.: Ostatnie historie]; „Moja książka jest celebracją śmierci”. Rozm. A. Wojciechowska. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 29; Pisze się i idzie dalej. Rozm. A. Kołodyńska. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 210 [dot.: Anna In w grobowcach świata]; Śpiew o zaginionej bogini. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2006 nr 235 [dot.: Anna In w grobowcach świata]; Bieguni. Rozm. K. Dunin. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 246 dod. „Wysokie Obcasy” nr 42; Chroń, Panie, opowiadanie. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Lampa” 2007 nr 9; Czuję się niewiarygodnie w świecie. Rozm. S. Bereś. „Dziennik” 2007 nr 233 [dot.: Bieguni]; Podróże stateczne i niestateczne. Rozm.: K. Janowska, P. Mucharski. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 128; Jestem okiem i uchem. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 217 [dot.: Bieguni]; Własny pokój: Nike 2008. Rozm. K. Kubisiowska. „Tyg. Powsz.” 2008 nr 42; Błąd w oprogramowaniu świata. „Polityka” 2009 nr 45 [dot. Prowadź swój pług przez kości umarłych]; Mamy obsesję hierarchiczności. „Dz. Gaz. Prawna” 2009 nr 233 [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych]; Na barykadzie. Rozm. K. Janowska. „Zwierciadło” 2009 nr 12 [dot. pojęcia wolności]; Zbrodnia i astrolożka. Rozm. A. Wolny-Hamkało. „Gaz. Wybor.” 2009 nr 45 dod. „Duży Format” nr z 19 XI [dot.: Prowadź swój pług przez kości umarłych]; Dziś wolno mi więcej. Rozm. N. Kuc. „Twój Styl” 2010 nr 5; Na kontrze. Rozm. I. Ostrowska. „Czas Kult.” 2010 [nr] 4 [dot. inscenizacji: Prowadź swój pług przez kości umarłych]; Niekończąca się podróż. W: M. Wilk: W biegu … książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kr. 2010; Olga Tokarczuk i syndrom Waldka D. Rozm. W. Nowak. „Wysokie Obcasy Extra” 2010 nr 2; Proszę o miejsce dla odmieńców. Rozm. M. Jędrysik. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 106; Rozmowa z O. Tokarczuk. Rozm. R. Kraszewska. „Znaj” 2010 nr 6; Świat ambon. Rozm. Wieliczko. „Krytyka Polit.” 2010 [nr] 20/21; Awantura o kury. Rozm. K. Kubisiowska. „Tyg. Powsz.” 2012 nr 15 [dot. stosunku ludzi do zwierząt w związku z wyd.: Moment niedźwiedzia]; Pejzaż horyzontalny. Rozm. R. Rient. „Zwierciadło” 2012 nr 3; Nigdy nie zgodzę się z tym, że w literaturze zostało opowiedziane „wszystko”... Rozm. A. Bienias. „Fraza” 2013 nr 3; Historię trzeba opowiadać na nowo. Rozm. M. Nogaś. „Tyg. Powsz.” 2014 nr 21 dod. „Conrad Festiwal” [dot. Księgi Jakubowe]; Pisząc „Księgi Jakubowe”, na sześć lat przeniosłam się w XVIII wiek … „Nowa Tryb. Opolska” 2014 nr 298; Tęsknota za herezją. Rozm M. Sadowska. „Newsweek Polska” 2014 nr 43; Tokarczuk: Wrocław? Bliżej Monachium niż Berlina. Rozm. M. Piekarska. „Gaz. Wybor.” 2014 nr 285 dod. „Wrocław”; Tropem herezji. Rozm. T. Stawiszyński. „Tyg. Powsz.” 2014 nr 42 [dot.: Księgi Jakubowe]; Zmieniam się, więc jestem. Rozm. A. Jasińska. „Twój Styl” 2014 nr 12; Brakujące światy. Rozm. D. Foks. „Tyg. Powsz.” 2015 nr 44; Ludzie, nie bójcie się! Rozm. D. Wodecka. „Gaz. Wyborcza” 2015 nr 237; Olga Tokarczuk: Idą ciężkie czasy. Rozm. M. Piekarska. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 289; Przeniosłam się do XVIII wieku. Rozm. D. Nowicka. „Polska. Metropolia Warsz.” 2015 nr 8 dod. „Polska Café” [dot.: Księgi Jakubowe]; To nie jest kraj dla heretyków. Niesamowita i pouczająca odyseja Jakuba Franka. Rozm. D. Wodecka. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 19 [dot.: Księgi Jakubowe]; Tokarczuk: To ja jestem patriotką. Rozm. M. Piekarska. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 289 dod. „Wrocław”; Jedyny Żyd, który żył jak Pan. Z Olgą. Tokarczuk, P. Maciejką oraz z A. Pankiem rozm. M. Garlińska i M. Koryciński. „Fragile” 2016 nr 4; Literatura, czyli odwieczny fejsbuk. Rozm. J. Koźbiel. „Więź” 2016 nr 1; Połączyć wewnętrzne światy. Rozm. J. Koźbiel. W tejże: Słowo i sen. Pruszków 2016; Walka o przeszłość. Rozm. J. Sobolewska. „Polityka” 2016 nr 24; Diabelskie poczucie bezsilności. Rozm. A. Pawlicka. „Newsweek Polska” 2017 nr 9; O psiej psyche. W: O psach, kotach i aniołach. Rozm. J. Strzałka. Kr. 2017; „Pokot” to thriller, rasowy kryminał. Rozm.: J. Antczak, Ł. Śmigiel. „Polska Metropolia Warszawska” 2017 nr 15; Świat stał się brzydki. „Polityka” 2017 nr 31; Jak zaśpiewać Tokarczuk. Rozm. M. Nogaś. „Gaz. Wybor.” 2018 nr 214 [dot. libretta opery „Ahat ili. Siostra bogów” na podstawie powieści „Anna In w grobowcach świata”]; Nasz bizarny świat. „Newsweek Polska” 2018 nr 18/19 [dot.: Opowiadania bizarne]; Perspektywy z londyńskiej taksówki. Z Olgą Tokarczuk, laureatką The Man Brooker International Prize 2018, rozmawia M. Nogaś. „Gaz. Wybor.” 2018 nr 121 [w związku z. nagrodą dla powieści „Bieguni”]; Światy bizarne. Rozm. K. Kubisiowska. „Tyg. Powsz.” 2018 nr 14 [dot.: Opowiadania bizarne]; Uczucie dziwnego niepokoju. Rozm. N. Szostak. „Gaz. Wybor.” 2018 nr 99. Powrót na górę↑ LP XX w. (M. Jentys). Strona internetowa: Powrót na górę↑ Ogólne Światy Olgi Tokarczuk. Studia i szkice. Pod red. M. Rabizo-Birek, M. Pocałuń-Dydycz i A. Bieniasa. Rzeszów: Wydawn. URzesz.; Stow. „Fraza“ 2013, 380 s. [Zawartość: O. Tokarczuk: Palec w soli, czyli Krótka historia mojego czytania. – I. Syntezy: M. RABIZO-BIREK: Jeśli znajdziesz swoje miejsce będziesz nieśmiertelna; L. WICKOWSKA-MACIĄG: Pomiędzy metafizyką a codziennością. Bohaterki Olgi Tokarczuk jako Hestie (na podstawie powieści napisanych przed rokiem 2000); K. STARZYK: Kobiety w światach Olgi Tokarczuk; R. MAGRYŚ: Libido i kompleks Edypa w wybranych utworach Olgi Tokarczuk; I. WRÓBEL: Źródła i funkcje niezwykłości, fenomenów i kuriozów w powieściach. – II. Interpretacje: A. BIENAS: Z drugiej strony luster. Uwagi o debiucie poetyckim Olgi Tokarczuk; M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem; M. POCAŁUŃ-DYDYCZ: Dojrzewanie Erny i dziecięca pierwotność, czyli dwa obrazy kobiecości w „ M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel – czas w powieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”; K. MACIĄG: „Lalka” perłą jest!; M. RABIZO-BIREK: Pierwsze i drugie czytanie „Ostatnich historii”; M. DUL-KUŹNIAR: „Anna In w grobowcach świata” – Olgi Tokarczuk przepisywanie mitu; O. WERETIUK: Olgi Tokarczuk „przesunięcie znaczenia i uwagi z człowieka na to, co nie jest człowiekiem” w powieści „Prowadź swój pług przez kości umarłych”; J. WOLSKI: „Obrazek jak z dziwacznej bajki”. Olga Tokarczuk w Szwajcarii. – III. W prawieku: M. NALEPA: Gra w światy Olgi Tokarczuk; S. BARAN: Labirynt jako doświadczenie inicjacyjne na podstawie powieści „Prawiek i inne czasy”; M. JARMUSZ: Imitacja magiczności w „Prawieku i innych czasach”; K. KRZYSZTOŃ: Metafora – sposób kształtowania świata przedstawionego w powieści „Prawiek i inne czasy”]. – IV. Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. (Zebrał, opracował, wstępem i biogramami opatrzył A. Bienias). – V. Teksty prozatorskie i poetyckie Olgi Tokarczuk, opublikowane przed debiutem powieściowym. (Wybór O. Tokarczuk, zebrał i spisał A. Bienias). – VI. Bibliografia rozproszonych tekstów Olgi Tokarczuk (teksty opublikowane w prasie, antologiach, wstępy do książek i katalogów). Oprac. A. Bienias]. M. JANACHOWSKA-BUDYCH: Gedächtnismedium Literatur. Zur Wirkung der Literatur in der Erinnerungskultur am Beispiel der Werke von Elfriede Jelinek und Olga Tokarczuk. Pozn.: Wydawn. Nauk. UAM 2014, 184 s. Jęz., Kult., Komunikacja, 14. M. ŚWIERKOSZ: W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm. Wwa : Wydawn. IBL PAN; Stow. Pro Cultura Litteraria 2014, 388 s. Lupa Obscura. Powrót na górę↑ A. FRANASZEK: Oczy Olgi T. „NaGłos” 1995 nr 21, przedr. w tegoż: Była sobie raz krytyka. Katow. 2003. E. KRASKOWSKA: Czas Olgi. „Arkusz” 1996 nr 12. D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Czas Tokorczuk. „Wiad. Kult.” 1996 nr 26. M. NALEPA: Demony, duchy i potworki, czyli kłopoty z dorastaniem. „Fraza” 1996 nr 13, przedr. w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013. S. SARNICKA: „Naprawdę istnieją tylko osoby”. (O powieściach O. Tokarczuk). „Warsztaty Polonist.” 1996 nr 2. S. BORTNOWSKI: Wiersz Czesława Miłosza i proza Olgi Tokarczuk. „Warsztaty Polonistyczne” 1997 nr 1. CZERWIŃSKI: Gnoza Olgi Tokarczuk. „Dykcja” 1997 nr 7/8. R. GRUPIŃSKI, I. KIEC: Stworzyć i opisać świat, czyli Kilka uwag o literaturze nieprzyjemnej. W tychże: Niebawem spadnie błoto. Pozn. 1997. K. MARTWICKI: Literacka teologia codzienności. „Więź” 1997 nr 2 [dot. także twórczości J. Baczaka i A. Stasiuka]. J. SOSNOWSKI: Budzik dla duszy. „Gaz. Wybor.” 1997 nr 235. A. TOCZYSKI: Cogito. „Świat Psychoanalizy” 1997 nr 1/2. J-M. De MONTREMY. „Magazine Litteraire”, Yvelines 1998 nr 367. B. KANIEWSKA: O niewyrażalności doświadczenia dzieciństwa w młodej prozie. W: Literatura wobec niewyrażalnego. Wwa 1998 [dot. O. Tokarczuk]. D. LUETVOGT: O prozie Olgi Tokarczuk. „Bez Wandy” 1998 nr 6. B. WOJEWODA: Obrazy Boga w prozie O. Tokarczuk. „Kresy” 1998 nr 1. B. HELBIG-MISCHEWSKI: Weibliche Subjektlosigkeit in der modernen polnischen Frauenprosa von Izabela Filipiak und Olga Tokarczuk. „Zeitschrift für Slawistik”, Potsdam 1999 nr 2. J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość” 1999 nr 11, przedr. w tegoż: Imperia i prowincje. Wr. 2000. M. RABIZO-BIREK: „Jeśli znajdziesz swoje miejsce, będziesz nieśmiertelna”. „Fraza” 1999 nr 2/3, przedr. w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013. M. WOLNY: Dom Olgi. „Polityka” 1999 nr 44. H. ZAWORSKA: Olga i Manuela. „Wprost” 1999 nr 8 [dot. też M. Gretkowskiej]. M. BIEŃKOWSKA: [ Hoffmann – Schulz – Tokarczuk – estetyczne powinowactwa. „Kresy” 2000 nr 1. A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Olga Tokarczuk. Red.: E. Kalinowska-Styczeń, I. Kaluta. [Przeł.] A. Volk. Kr.: Villa Decius. Arbeitsgruppe Literatur Polska 2000, 2000, 23 s. [zawiera także fragm. prozy O. Tokarczuk i recenzji jej utworów]. Cz. RUDNIK: Czasy Olgi Tokarczuk. „Zwrot” 2000 nr 1. M. ZALESKI: Pięciu pisarzy na XXI wiek. „Gazeta Wyborcza” 2000 nr 14. K. CHMIELEWSKA: Realizm magiczny po polsku albo popyt na odwieczną mądrość. „Bez Dogmatu” 2001 nr 47. J. CHŁOSTA-ZIELONKA: Myśl feministyczna w fabularnych kreacjach Olgi Tokarczuk. W: W kontekstach kultury, historii i geografii. Olsztyn 2001. E. PORĘBA: Bezdomność a zakorzenienie w prozie Olga Tokarczuk. W: Światy nowej prozy. Kr. 2001. K. DÖBLER: Mosaik einer Landschaft. Olga Tokarczuks poetisches Portrait des Glatzer Landes = Mozaika pejzażu. Portret Ziemi Kłodzkiej Olgi Tokarczuk. „Dialog” [Niemcy] 2002 nr 61. M. ORSKI: Mitopoetyka bytu. „Odra” 2002 nr 6. K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka”. Cz. 2-3. „FA-art” 2002 nr 4, 2003 nr 1/2, przedr. zmien. pt. „Proza środka”, czyli stereotyp literatury nowoczesnej w tegoż: Granice nowoczesności. Katow. 2006. L. WICKOWSKA-MACIĄG: Między apoteozą a mizoginizmem. O kreacjach postaci kobiecych w twórczości O. Tokarczuk. „Fraza” 2002 nr 1/2. M. ŻARCZYŃSKA: Technika symultaniczna w prozie O. Tokarczuk. W: Literackie strategie lat dziewięćdziesiątych. Olsztyn 2002. O. FLISZEWSKA: W kręgu mitu. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2003 [z.] 6. M. ORSKI: Życie snem O. Tokarczuk. W tegoż: Lustratorzy wyobraźni, rewidenci fikcji. Wwa 2003. A. REJTER: Świat przyrody w prozie O. Tokarczuk. Stereotyp – reinterpretacja – kreacja. „Jęz. Artyst.” 2003 t. 12. A. TOCZKO: Szaleństwo czy normalność? „Psychoanaliza” uczuć i pragnień w twórczości Olgi Tokarczuk. W: A mnie się marzy... Wybór materiałów z Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Studentów i Doktorantów. Katowice 2003. D. UTRACKA: Chronotopia uznakowiona a metafizyka rzeczy. Wokół prozy O. Tokarczuk. „Pr. Nauk. WSP w Częst. Filol. Pol. Hist. i Teoria Lit.” 2003 z. 9. K. UNIŁOWSKI: Cała prawda o „prozie środka”. „FA-art” 2003 nr 1/2, 4. A. ZAWADA: Lornetka Olgi Tokarczuk. „Pomsty” 2003 [t.] 8. J. ZGRZYWA: Zabawy językowe Olgi Tokarczuk. „Stud. Językozn.” 2003 t. 2. K. DUNIN: Czytając Polskę. Wwa 2004, passim. K. MAJBRODA: W kręgu codzienności, mitu, magii – wątki antropologiczne w prozie Olgi Tokarczuk. „Zesz. Etnologii Wroc.” 2004 nr 1. M. SZULC PACKALI: The Polish mother figure on trial: some preliminary thoughts on selected works by Natasha Goerke and Olga Tokarczuk. W: The new woman and the aesthetic opening. Unlocking gender in twentieth-century texts. Stockholm 2004. L. WICKOWSKA-MACIĄG: Dom codzienny – dom podzielony, czyli rodzina zdezintegrowana w powieściach Olgi Tokarczuk. „Zesz. Nauk. Uniw. Rzesz. Dydaktyka” 2004 z. 3. M. ŻARCZYŃSKA: Problematyka tożsamości w powieściach Olgi Tokarczuk. W: Swojskość i obcość. Olsztyn 2004. J. BRACH-CZAINA: Gender w twórczości Olgi Tokarczuk i Tamary Bołdak-Janowskiej. „Pogranicza” 2005 nr 2. O. FLISZEWSKA: Przestrzeń w twórczości Olgi Tokarczuk. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2005 [z.] 7 t. 1. M. LAURENT: De la „Clef” de Tadeusz Konwicki à la „Maison” d’ Olga Tokarczuk ou la nécessaire mais difficile transgression des interdits. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 28. R. WÓJS: Niemcy, starość, śmierć. Mityzacja przestrzeni dolnośląskiej w prozie Olgi Tokarczuk. „Orbis Linguarum” 2005 vol. 29. A. NĘCKA: Granice przyzwoitości. Katow. 2006, passim. Z. BIDAKOWSKI: Ich Troje. Polska literatura rozpoznana aż nadto. „Rzeczpospolita” 2007 nr 234 [dot. także S. Chwina i P. Huellego]. N. BROWARNY: Mieszczańska ikonosfera w powieściach Stefana Chwina, Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk. W: Polska proza i poezja po 1998 roku wobec tradycji. Tor. 2007, przedr. pt. Powieść z mieszczańskimi tradycjami. („ Olgi Tokarczuk, „Ester” Stefana Chwina, „Castorp” Pawła Huellego). W tegoż: Fikcja i wspólnota. Wr. 2008. M. JENTYS: Argonautka: trzy pierwsze podróże. „Wyspa” 2007 nr 2. J. KONIECKO: Czas aniołów Olgi Tokarczuk i Gabriela Garcii Marqueza. „Topos” 2007 nr 3. S. BARAN: Literackie światy OlgiTokarczuk. „Zesz. Nauk. Uniw. Rzesz. Historia Lit.” 2008 z. 3. K. DUNIN: Pisarka. „Odra” 2008 nr 5. E. POŁCZYŃSKA: Tworzyć „kształt” – o serii Olgi Tokarczuk; Wędrówka po uniwersum i „kłączu” jako sposób na wtajemniczenie według Olgi Tokarczuk; Światy kreowane w serii Olgi Tokarczuk. W tejże: Topos labiryntu w dwudziestowiecznych narracjach seryjnych. Tor. 2008. M. ŚWIERKOSZ: Doświadczenie historii a pamięć ciała w prozie Olgi Tokarczuk. „FA-art” 2008 nr 4. O. WILCZYŃSKA: Metafizyka śmierci w prozie Olgi Tokarczuk. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2008 [z.] 11. P. ZACHAREWICZ: Olgi Tokarczuk. Literatura neognozy. W tegoż: W stronę nowego paradygmatu. Tor. 2008. W. BALUS: Do granic. Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie” 2009 nr 3 . M. JENTYS: Księga podróży. O Oldze Tokarczuk. W tejże: Argonauci naszych czasów. Tor. 2009. M. PŁACZEK: „Morderstwo w pełnym majestacie”. O figurze martwej kobiety w prozie pisarek polskich tworzących po 1989 roku. „Fraza” 2009 nr 3/4. O. WILCZYŃSKA: Metafizyka miłości w prozie narracyjnej. „Zesz. Nauk. Państw. Wyż. Szk. Zawodowej we Włocławku. Rozpr. Hum.” 2009 t. 11. W. GORBACZEWSKA: Obrazki z życia ... czyli wschodniosłowiańskie rozmyślania nad prozą. Tłum. G. Michałowski. „Podlaski Kwart. Kult.” 2011 nr 4. B. KLIŚ: Polifonia, czyli wielogłosowość tekstu literackiego w wybranych tekstach prozatorskich Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka . „LingVaria” 2011 nr 2. A. BROCKMANN: Literatur als Heterotopie. Spatial turn in den Romanen von Olga Tokarczuk. W: Kulturelle Grenzgänge. Festschrift für Christa Ebert zum 65. Geburtstag. Berlin 2012. A. KŁOS: Śmiertelni nieśmiertelni, nieśmiertelni śmiertelni. W: Rozkład jazdy. Wr. 2012. A. NĘCKA: „Iść, ciągle iść w stronę słońca”. W pułapce metazdjęć Olgi Tokarczuk i Andrzeja Stasiuka. „artPAPIER” 2011 nr 15/16, przedr. w tejże: Co ważne i ważniejsze. Notatki o prozie polskiej XXI wieku. Mikołów 2012. D. NOWACKI: Kto im dał skrzydła. Katow. 2011, passim. P. PRACHNIO: Proza Olgi Tokarczuk w perspektywie latynoamerykańskiego realizmu magicznego. „Not. Multimedialny” 2012 [nr] 1/2. WIELICZKO: Ludzie bez właściwości. Przygody z tożsamością w powieściach Olgi Tokarczuk. „Akcent” 2012 nr 1. Zbiorowy portret Olgi Tokarczuk. Wstęp, zebrał i oprac.: A. Bienias. „Fraza” 2012 nr 4 [tu: K. KOFTA: Brand dla Olgi Tokarczuk; S. DŁUSKI: Duchowe centrum, czyli kilka uwag osobistych o opowiadaniu Olgi Tokarczuk; J. JARZĘBSKI: Namiocik bieguna; A. BAGŁAJEWSKI: Czas pociągu; K. JANUSZEWSKA: Gdzie jesteś Olgo?; A. BOLECKA: Powieści – traktaty; W. FELSKI: O religijności w prozie Olgi Tokarczuk słów kilka; M. LACHMAN: Paradoksy wizerunku]. M. CUBER: Żydowskie sekrety. Mitologie żydowskie w prozie Olgi Tokarczuk. W tejże: Metonimie Zagłady. Katow. 2013. D. DOBROWOLSKA: Postmodernistyczna powieść historyczna. (Powieści: O. Tokarczuk, M. Tulli, E. Rylskiego). W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Tor. 2013. K. DUNIN: Czy Olga Tokarczuk jest pisarką polityczną? W: Obraz literatury w komunikacji społecznej po roku ’89. Wwa 2013. S. IWASIÓW: Celem mojej pielgrzymki jest zawsze inny pielgrzym... Podróż w prozie Olgi Tokarczuk. „Fraza” 2013 nr 3. B. KARWOWSKA: Druga płeć na wygnaniu. Doświadczenie migracyjne w opowieściach powojennych pisarek polskich. Kr. 2013, passim. T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kr. 2013. EIGLER: Heimat, space, narrative. Toward a transnational approach to flight and expulsion. Rochester, New York 2014, passim. M. GRIGOROVA: Očite na slovoto. „Polonistični studii”, Veliko T”rnovo 2014 [dot. O. Tokarczuk]. D. GRUNTKOWSKA: Romantyczna wizja kobiecości w prozie Olgi Tokarczuk. W: Romantyzm użytkowy. Długie trwanie romantyzmu w kulturze polskiej. Szczec. 2014. W. OWCZARSKI: Ironiczne sny Olgi Tokarczuk. „Odra” 2014 nr 2. M. RABIZO-BIREK: Odkrywanie miejsc niemieckich w prozie Olgi Tokarczuk i Karola Maliszewskiego. W: Opcja niemiecka. Kr. 2014. K. KANTNER: Kim jest autor? Literatura jako gra i wróżba. (Koncepcje autorstwa Olgi Tokarczuk). „Tekstualia” 2015 nr 3. A. OKU, M. NISHI, M. NUMANO: Tōō-no sōzōryoku : Gendai tōō bungaku Gaido. Kyōto 2016 [dot. O. Tokarczuk].. J. PACYNIAK: Recepcja twórczości Jenny Erpenbeck w Polsce i w krajach niemieckojęzycznych. „Transfer” 2016 t. 1 [dot. O. Tokarczuk]. A. REJTER: Literatura wobec dyskursu posthumanizmu. Na przykładzie prozy Olgi Tokarczuk. „Jęz. Artyst.” 2017 t. 16. A. BYRSKA: Język kobiecy jako złudzenie? Pytania o istnienie narracji uwarunkowanej przez płeć. „Wielogłos” 2017 nr 2 [dot. też twórczości S. Chutnik, Z. Nałkowskiej, Sz. Twardocha]. DE CARLO: „Ecce femina" - podróż do źródła kobiecości. Wokół krwi menstruacyjnej we współczesnej literaturze polskiej na podstawie wybranych przykładów - Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk. „Postscriptum Polonistyczne” 2017 [nr] 2. K. PIETRYCH: Historie palimpsestowe Olgi Tokarczuk. literackie zabawy (z) Eco? W: Ecowskie inspiracje. Semiotyka w komunikacji i kulturze. Łódź 2017. L. BUGAJSKI: Ruszyła winda na literacki szczyt. „Wprost” 2018 nr 22. J. PACYNIAK: Deutsche, polnische und ukrainische Grenzräume und das Gedächtnis der Dingwelt bei Olga Tokarczuk, Joanna Bator und Żanna Słoniowska. W: Auf den Ruinen der Imperien. Erzählte Grenzräume in der mittel- und osteuropäischen Literatur nach 1989. Berlin [2018]. M. SOWIŃSKI: „Tygodnik Powszechny” 2018 nr 29. R. WIŚNIEWSKI: Notatki z undergruntu. Opowieść o magicznych próbach Olgi Tokarczuk. „Odra” 2018 nr 9. R. FRANKLIN: Olga Tokarczuk’s novels against nationalism. „The New Yorker” 2019 nr z 29 VII. Powrót na górę↑ Podróż Ludzi Księgi M. LENGREN: Dyskretny smak wątpliwości. „Twórczość” 1994 nr 7. T. MAJERAN: Umysł nierozpoznany. „Czas Kult.” 1994 nr 1. R. SIOMA. „Nowe Książ.” 1994 nr 12. J. SOSNOWSKI: Trzy powody wyruszenia w tę podróż. Ludzie książki, gódźcie się z kulturą masową! „Gaz. Wybor.” 1994 nr 137 dod. „Gaz. o Książ.” nr 6. M. ORSKI: O księdze i książkach. „Prz. Powsz.” 1995 nr 3. J. SZAKET: Księga pamiątkowa. „FA-art” 1995 nr 2. S. BUGAJSKA: Opis i zmyślenie. „Wiad. Kult.” 1997 nr 6 [dot. też: Prawiek i inne czasy]. M. WOŹNIAKIEWICZ-DZIADOSZ: Pismo – świat. O powieści inicjacyjnej O. Tokarczuk. „Podróż Ludzi Księgi”. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003. K. CYMANOW-SOSIN: „Podróż Ludzi Księgi” O. Tokarczuk jako artystyczne motto debiutantki. „Ann. Acad. Pedagogicae Crac. Stud. Historicolitteraria” 2007 [nr] 7. M. GRIGOROVA: Legenda - obraz – apokryf. Przesłania Paola Ucella w utworach Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Olgi Tokarczuk. „Świat i Sł.” 2011 nr 1. E. SHARAPOVA: Magičeskij realizm v romanah Ol'gi Tokarčuk : "Pravek i drugie vremena", "Put' Lûdej Knigi", "Dom dnevnoj, dom nočnoj". „Acta Humana” 2015 nr 6. A. KERLIN: Droga do pełni w powieści Olgi Tokarczuk „Podróż ludzi Księgi”. W: Kultura wobec nieświadomego. Studia (post)psychoanalityczne. Toruń 2017. Powrót na górę↑ W. BONOWICZ, A. WIEDEMANN: Ja z jednej strony i z drugiej strony Erny Eltzner. „Nowy Nurt”1995 nr 23. G. BORKOWSKA: Erna i duchy. „Kresy” 1995 nr 23. S. BUGAJSKA: Najważniejsze są osoby. „Wiad. Kult.” 1995 nr 48. P. DUNIN-WĄSOWICZ: Pejzaż z Olgą i Manuelą. „Życie Warsz.” 1995 nr 214 [dot. też: M. Gretkowska: My zdies emigranty]. A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Dorastanie Erny. „Polityka” 1995 nr 24. J. JARZĘBSKI: Olga Tokarczuk. „Tyg. Powsz.” 1995 nr 40, przedr. w tegoż: Apetyt na Przemianę. Kr. 1997. J. KLEJNOCKI: Pocztówki z Atlantydy. „Życie Warsz.” 1995 nr 81 dod. „Ex Libris”. J. SOSNOWSKI: Panna „Gaz. Wybor.” 1995 nr 8 dod. „Gaz. o Książ.”, polem.: K. DUNIN: Kogutek czy kurka. „Życie Warsz.” 1995 dod. „Ex Libris” nr 83. P. ŚLIWIŃSKI: Duch powieści. „Res Publica Nowa” 1995 nr 12. K. UNIŁOWSKI: Lekka, łatwa i przyjemna. „FA-art” 1995 nr 3, przedr. w tegoż: Skądinąd. Bytom 1998. Z. BAUER: Zapomniany język przeczuć. „Nowe Książ.” 1996 nr 3. A. CZACHOWSKA: „Piekło krwawe”. „Twórczość” 1996 nr 1. G. KOCIUBA: Dyskretny urok spirytyzmu. „Akcent” 1996 nr 3. E. KRASKOWSKA: W świetle pokwitających dziewcząt. „Arkusz” 1996 nr 4 [dot. T. MIZERKIEWICZ: Kwadrans. „Arkusz” 1996 nr 2. M. ORSKI: „Wywoływanie” ludzi. „Prz. Powsz.” 1996 nr 3, przedr. pt. Olga Tokarczuk: rojenia modernistyczne w tegoż: Autokreacje i mitologie. Wrocław 1997. M. RATAJCZAK: Klucze do nas samych. „Odra” 1996 nr 2. L. SZARUGA: Problemy tożsamości. „Sycyna” 1996 nr 5. ZIEMKIEWICZ: Chwila z medium. „Nowa Fantastyka” 1996 nr 5. J. CZAPLIŃSKA: Stejny napad, jine knihy. „Napady svate Klary” Pavla Kohouta a „ Olgy Tokarczuk. W: Současné vztahy české a polské literatury. Sborník z mezinárodní vědecké konference. Opava 2001. M. BAKKE: Kobieta jako źródło niesamowitego. Uwagi na marginesie „ Olgi Tokarczuk i „Wampira” Władysława Reymonta. W: Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Izabelin 2002. K. KANTNER: Podmiotowość „mediumiczna”. „ Olgi Tokarczuk jako powieść psychologiczna. „Ruch Lit.” 2015 z. 1. Powrót na górę↑ Prawiek i inne czasy D. LÜTVOGT: Raum und Zeit in Olga Tokarczuks Roman „Prawiek i inne czasy” („Ur- und andere Zeiten”). Frankfurt am Main: Peter Lang 2004, 484 s. Studien zur Deutschen und Europäischen Literatur des 19. und 20. Jahrhunderts. Powrót na górę↑ W. BROWARNY: Powieściowe transgresje O. Tokarczuk. „Arkusz” 1996 nr 12. M. CIEŃSKI: Powieść ze środka wszechświata. „Odra” 1996 nr 11. P. CZAPLIŃSKI: Milknąca saga; O. DUNIN: Świat, dom, oś. „Życie Warsz.” 1996 nr 132. M. JENTYS: Osiem światów. „Twórczość” 1996 nr 10, przedr. w tejże: Nić Ariadny. Tor. 2005. J. MARKIEWICZ: Stara orkiestra, nowe instrumenty. „Rzeczpospolita” 1996 nr 150. M. NALEPA: Gra w światy O. Tokarczuk. „Fraza” 1996 nr 14. D. NOWACKI: Satysfakcja i satys-fuckcja. „FA-art” 1996 nr 3, przedr. w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód czytelnik. Wwa 1999. M. ORSKI: Realizm mitologiczny. „Nowe Książ.” 1996 nr 8. A. OSTOWICZ: Danie z kuchni Marqueza. „Topos” 1996 nr 4. M. PIASECKI: Prawiek XX wieku (Nowa powieść Tokarczuk). „Gazeta Wyborcza” 1996 nr 130 J. STRĘKOWSKI: Młynki boże. „Mag. Lit.” 1996 nr 3/4. A. TATARKIEWICZ: Niebieska i Boska. Co krytycy przeoczyli pisząc o Oldze Tokarczuk. „Polityka” 1996 nr 28. M. ZAPĘDOWSKA: Cały rozbity świat. „Czas Kult.” 1996 nr 4. S. BUGAJSKA: Opis i zmyślenie. „Wiad. Kult.” 1997 nr 6 [dot. też: Podróż Ludzi Księgi]. A. KOSS: Żywot człowieka poczciwego. Epilog? „Kresy” 1997 nr 1. D. MATERSKA, E. POPIOŁEK: Wszędzie centrum świata. „Nowa Fantastyka” 1997 nr 2. J. MIELNICZUK. „Pro Arte” 1997 nr 6. A. SURYN: „Prawiek” - albo prawdziwa opowieść o życiu. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn1997 nr 289. B. WOJEWODA: Ucieczka z labiryntu. „Śląsk” 1997 nr 5. M. WOŁK: Osiemdziesiąt lat samotności. „Prz. 1997 nr 4. Z. ZIĄTEK: Prawiek: miejsce i czas. „Regiony” 1997 nr 3, przedr. w szkicu pt. Od dokumentów czasu do literatury miejsca. (Zbigniew Kruszyński i Olga Tokarczuk) w tegoż: Wiek dokumentu. Wwa 1999 [dot. też: Z. Kruszyński: Szkice historyczne]. A. GÓRNICKA-BORATYŃSKA: Opowieści ze środka wszechświata. „Res Publica Nowa” 1998 nr 1 [dot. też: W. Myśliwski: Widnokrąg]. M. HANCZAKOWSKI: Wiecie choć, gdzie Prawiek leży. „Arcana” 1998 nr 3. Z. KRUSZYŃSK: Mit i Świat. O „Prawieku” Olgi Tokarczuk. „Miesięcznik Prowincjonalny” 1998 nr 1. E. KULA: Tę wałbrzyską pisarkę czyta się z lubością. „Warsztaty Polonist.” 1998 nr 4. A. LEGEŻYŃSKA: Młynek do kawy i inne modele kosmosu. „Polonistyka” 1998 nr 2, przedr. w tejże: Krytyk jako domokrążca. Pozn. 2002. E. NATONIEWSKA: Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” (Propozycja metodyczna). „Język Polski w Szkole Średniej” 1998 z. 1. P. CZAPLIŃSKI, P. ŚLIWIŃSKI: Dlaczego ona? O powieści O. Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W tychże: Kontrapunkt. Pozn. 1999. A. ŁOPATA: Człowiek, Bóg, czas i historia w powieści „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk. „Język Polski w Szkole Średniej” 1999 z. 3. J. ŁUKOSZ: Ziemia Olgi. „Twórczość” 1999 nr 11. E. MADEYSKA: Książka, która może oczarować. „Polonistyka” 1999 nr 9. J. KOWALSKA: „Prawiek” i „Widnokrąg” [W. Myśliwskiego]: apetyty na mit. „Dialog” 2000 nr 10. P. MARCISZUK: „Prawiek i inne czasy” O. Tokarczuk. W: Rytmy prozy, czyli jak czytać polską prozę współczesną. Wwa 2000. E. SKIBIŃSKA: Nazwy własne we francuskim przekładzie „Prawieku i innych czasów” Olgi Tokarczuk. W: Przekładając nieprzekładalne. Materiały z I Międzynarodowej Konferencji Translatorycznej Gdańsk – Elbląg. Gdańsk 2000. E. SZYBOWICZ: Mityzacja w powieści Olgi Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Interpretacje. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej. II Szczecińskie Spotkania Studenckie, 11-13 maja 1999. Szczecin 2000. A. CIEŚLIKOWA: Nazwa w tekście a tekst w nazwie. W: Semantyka tekstu artystycznego. Lublin 200 [dot. onomastyki w tekstach literackich; szerzej o „Prawieku i innych czasach”]. M. GORCZYCKA: „Prawiek i inne czasy” w klasie IV LO. „Forum Humanistów” 2001 nr 3. J. MAZUR-FEDAK: Mity i schematy wyobraźni. O powieści O. Tokarczuk „Prawiek i inne czasy”. W: Światy nowej prozy. Kr. 2001. T. MIZERKIEWICZ: Próba całości – „Prawiek i inne czasy” O. Tokarczuk; Wariacje czasowe – „Prawiek i inne czasy” raz jeszcze. W tegoż: Stylizacje mityczne w prozie polskiej po 1968 r. Pozn. 2001. E. POŁCZYŃSKA: Mityczno-indywidualna podróż O. Tokarczuk – „Prawiek i inne czasy”. W: W poszukiwaniu nowego kanonu. Goleszów 2003. M. JENTYS: Światy O. Tokarczuk. W tejże: Nić Ariadny. Tor. 2005. B. KANIEWSKA, A. LEGEŻYŃSKA, P. ŚLIWIŃSKI: W świecie mitycznego porządku. „Prawiek i inne czasy” O. Tokarczuk. W tychże: Literatura polska XX wieku. Pozn. 2005. M. DREV: Svetlobno senčnata panorama: O. Tokarczuk, Pravek in drugi časi ... „Delo”, Ljubljana 2006 nr z 29 XI. D. ADAMOWICZ: „Stwarzanie światów! Nie ma nic prostszego!”. „Orbis Linguarum” 2007 vol. 31. J. KLEJNOCKI: W środku mitu. „Polityka” 2008 nr 43. B. CISOWSKA: Magiczny realizm Prawieku. „Pr. Nauk. Akad. im. J. Długosza w Częst. Filol. Pol. Hist. i Teoria Lit.” 2009 z. 11. V. PAROBEK. „World Literature Today”, Norman, OK 2010 nr 5. M. KAY. „The Polish Review”, New York, NY 2011 nr 3. B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk: („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Sł.” 2011 nr 1. M. PIWIŃSKA, K. BUSZKOWSKA, O. ZAKOLSKA, A. DOKTÓR: Echa i tęsknoty romantyczne w polskiej kulturze współczesnej: „Opowieści galicyjskie” Andrzeja Stasiuka, „Prawiek” Olgi Tokarczuk oraz „Świteź” Kamila Polaka w poetyce „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza. „Pam. Lit.” 2016 z. 4. E. SKIBIŃSKA: Le „réalisme magique” de „Prawiek i inne czasy” d’Olga Tokarczuk filtré par la traduction. Étude comparative des traductions tchèque, française et espagnole. „Między Oryginałem a Przekładem” 2017 nr 1/4. Powrót na górę↑ Szafa M. CICHY: Merton i inne wiary. „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 44. M. CIEŚLIK: Cały świat w szafie. „Polityka” 1998 nr 18. A. CZACHOWSKA: Własne światy. „PAL Prz. 1998 nr 9. P. CZAPLIŃSKI: Innego przełomu nie będzie. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 64. M. JENTYS: Trzy opowiastki filozoficzne. „Sycyna” 1998 nr 14. J. KLEJNOCKI: Deus ex armari. „FA-art” 1998 nr 1/2. B. NOWICKI: Wobec tajemnicy trwania. „Opcje” 1998 nr 2. R. POCZEKAJ: Kreator Mundi. „Czas Kult.” 1998 nr 3. M. RABIZO-BIREK: Komputer, numery i stara szafa. „Twórczość” 1998 nr 7. A. PALIŃSKA: Apetyt na Tokarczuk. „Dykcja” 1998 nr 9/10. B. WARKOCKI: W poszukiwaniu straconego sensu. „Pro Arte” 1998 nr 10. R. POCZEKAJ: Creator Mundi. „Czas Kultury” 1998 nr 3. M. ZAREMBA: Ślad po śladzie. „Mag. Lit.” 1998 nr 1. D. NOWACKI: Próba rynku. W tegoż: Zawód: czytelnik. Wwa 1999 [dot. też: Dom dzienny, dom nocny]. E. DUTKA: Przykładam ucho do mebli..." - zaproszenie do lektury opowiadań Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk na „godzinach polskiego” w liceum. „Z Teorii i Praktyki Dydak. Jęz. Pol.” 2004. A. FRANKE: Z głębi Szafy. „Śląsk” 2006 nr 3. J. BURSEY. „Review of Contemporary Fiction”, Champaign, IL 2010 nr 2. W. SCOTT. „Booklist”, Chicago, IL 2010 nr 16. K. MAJDZIK: Oblicza melancholii : „Szafa” Olgi Tokarczuk i jej chorwacki przekład . „Przekłady Lit. Słow.” 2012 t. 3 cz. 1. D. DOBROWOLSKA: Mityzacje Olgi Tokarczuk. Symbolika rzeczy w świecie konsumpcji w opowiadaniu „Numery” z tomu „Szafa”. W tejże: My o przeszłości, przeszłość o nas. Tor. 2013. B. CISOWSKA: Kreacjonistyczne obrazy rzeczywistości w prozie Olgi Tokarczuk. („Prawiek i inne czasy”). „Świat i Sł.” 2011 nr 1. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night”. „East European Politics and Societies” 2014 nr 2 . Powrót na górę↑ Dom dzienny, dom nocny M. KUBAT: Olga Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. Analiza książki „Dom dzienny, dom nocny” Olga Tokarczuk [!] na podstawie problematyki granicy. Zürich 2009, 198 s. Universität Zürich. Powrót na górę↑ M. CIEŚLIK: Dom snów. „Polityka” 1998 nr 49. J. KLEJNOCKI: Mój sen jest moim domem. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 264. K. MALISZEWSKI: Święta Księga Sudetów. „Pomosty” 1997/98 [t.] 2/3. A. CZACHOWSKA: Mieszanie światów. „Res Publica Nowa” 1999 nr 4. P. CZAPLIŃSKI: Śmierć zamieszkana. „Dom dzienny, dom nocny” O. Tokarczuk. „Tyg. Powsz.” 1999 nr 8, w tegoż: Mikrologi ze śmiercią. Pozn. 2001. G. EBERHARDT: Dom na rzece. „Tyg. Solid.” 1999 nr 29. H. GOSK: Fragment i całość. „Nowe Książ.” 1999 nr 2. A. JARECKI: Opowieści noworudzkie. „Studium” 1999 nr 1/2. K. JASTREMSKI. „World Literature Today”, Norman, OK 1999 nr 3. J. KORKOZOWICZ: Dom w chmurach. „Głos Naucz.” 1999 nr 29. J. KOŹBIEL: Księga przemian bolesnych. „Sycyna” 1999 nr 3/4. M. LENGREN: Książka – dom. „Twórczość” 1999 nr 11. K. MASŁOŃ: Ukryte sygnały historii. „Rzeczpospolita” 1999 nr 43. D. NOWACKI: Jest o czym mówić. „FA-art” 1999 nr 1, przedr. w szkicu pt. Próba rynku w tegoż: Zawód: czytelnik. Wwa 1999 [dot. też: Prawiek i inne czasy]. J. ORSKA: Kosmologia Kotliny Kłodzkiej. „Odra” 1999 nr 6. M. ORSKI: O prozie O. Tokarczuk. „Prz. Powsz.” 1999 nr 11. J. SZAKET: Tort dla szlifierzy. „Dekada Lit.” 1999 nr 4. J. SZUREK: Stan idealnej kontemplacji świata w „Domu dziennym, domu nocnym”. „Warsztaty Polonist.” 1999 [nr] 4. M. ZALESKI: Dom literatury. „Gaz. Wybor.” 1999 nr 11. J. PODSIADŁO: Dlaczego naród czyta „Domy” O. Tokarczuk. „Res Publica Nowa” 2000 nr 12. J. POŁTYN: Prywatne światy gnostyczne. „Fraza” 2000 nr 4, przedr. w: Miejsca, ludzie, opowieści. O twórczości Andrzeja Stasiuka. Rzeszów 2018 [dot. też: A. Stasiuk: Dukla]. M. RABIZO-BIREK: Twórca i niszczyciel: czas w powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. „Topos” 2000 nr 3/4, przedr. w: Światy Olgi Tokarczuk. Rzeszów 2013. B. ŚWIDERSKI: Jasnowidz i czarnowidz. „Res Publica Nowa” 2000 nr 1/2. U. CHOWANIEC: W poszukiwaniu „kobiecego świata”. W: Światy nowej prozy. Kr. 2001 [dot. też: I. Filipiak: Niebieska menażeria]. M. DAMPZ: Trunkowy outsider i mistyk (czyli Marek Marek O. Tokarczuk). „PAL Prz. 2001 nr 3. B. K. SOSIN: Tokarczuk w postmodernistycznym świecie. „Suplement” 2001 nr 4. A. BROWNJOHN: Silesian fantasies. „Times Literary Supplement, TLS”, Londyn 2002 nr 5190. U. CHOWANIEC: Tekst powieściowy jako zapis autentycznego przeżycia i czasu w utworach Izabeli Filipiak [„Niebieska menażeria”], Manueli Gretkowskiej [„Światowidz”] oraz Olgi Tokarczuk. W: Literatura polska 1990-2000. T. 2. Kraków 2002. H. GOSK: Postać literacka wobec wymiaru codzienności. W tejże: Bohater swoich czasów. Izabelin 2002 [dot. O. Tokarczuk]. G. OCIEPA: Śląsk wyobrażony w wybranych utworach Henryka Wańka i Olgi Tokarczuk. W: Silesia Philologica. I Kongres Germanistyki Wrocławskiej. Wrocław 2002 [dot. także: H. Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957]. S. SKOWRON: Między baśnią, fantastyką a snem. „Gaz. Noworudzka” 2002 nr 282, przedr. w tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009. SOSIN: „Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk. W poszukiwaniu utraconej tożsamości. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria” 2002 z. 1. Z. KRZYWICKA: W młodopolskich zakamarkach „Domu dziennego, domu nocnego”. W: Modernistyczne źródła dwudziestowieczności. Wwa 2003. J. CISARANO. „Carolina Quarterly”, Chapel Hill, NC 2004 nr 2/3. E. HRYNIEWICZ-YARBROUGH. „Missouri Review”, Columbia, MO 2004 nr 1. T. NAZARENKO. „Slavic & East European Journal”, Tucson, AZ 2004 nr 2. E. SZYBOWICZ: Dom senny. „Kresy” 2004 nr 4. A. JANIKOWSKA: Szczelinami o domowej pracy. „Kresy” 2005 nr 1/2 [dot. też: J. Brach-Czaina: Szczeliny istnienia]. A. FIJAŁKOWSKA: Trzy poziomy oniryzmu w powieści O. Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”. „Dyskurs” 2007 z. 3. J. SEMPRUCH: Patriarchy in post-1989 Poland and Tokarczuk’s „Dom dzienny, dom nocny” („The Day House, the Night House”). „CLCWeb: Comparative Literature & Culture: A WWWeb Journal”, West Lafayette, IN 2008 nr 3. E. SZYBOWICZ: Skandalista Jezus Chrystus. W tejże: Apokryfy w polskiej prozie współczesnej. Pozn. 2008. U. PALECZEK: O. Tokarczuk's House of day, house of night: gendered in feminist translation. „Canadian Slavonic Papers”, Ottawa 2010 nr 1. K. UNIŁOWSKI: Proza jako pedagogika społeczna. (Przypadek „Domu dziennego, domu nocnego” O. Tokarczuk). W: Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Szczec. 2010. J. HUTCHENS: Transgressions: palimpsest and the destruction of gender and national identity in Tokarczuk's "Dom dzienny, dom nocny". W: The effect of palimpsest : culture, literature, history. Frankfurt am Main; New York 2011. K. UKLEJA: Poszukiwanie tożsamości w „Domu dziennym, domu nocnym” Olgi Tokarczuk. “Ann. Univ. Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione“ 2012 [nr] 7. U. JEKUTSCH: Heiligenkult - Roman – Theaterstück. Zur Übertragung des Kults der hl. Kümmernis in die neue polnische Literatur. „Rocz. Komparatystyczny” 2014. K. UKLEJA: Poszukiwanie tożsamości w „Domu dziennym, domu nocnym” Olgi Tokarczuk. „Ann. Univ. Paedagogicae Crac. Studia de Arte et Educatione” 2012 [nr] 7. WAMPUSZYC: Magical Realism in Olga Tokarczuk's „Primeval and Other Times” and „House of Day, House of Night”. „East European Politics and Societies” 2014 nr 2. J. POŁTYN: Prywatne światy gnostyczne. W: Miejsca, ludzie, opowieści. O twórczości Andrzeja Stasiuka. Rzeszów 2018. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Opowieści wigilijne M. MIZURO: Karp z proszku. „FA-art” 2000 nr 3/4. Powrót na górę↑ Gra na wielu bębenkach K. PUFAL: Świat przedstawiony w opowiadaniach Olgi Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach”. Złotów: Wydawn. i Szkolenia Przemysław Pufal 2011, 146 s Powrót na górę↑ A. GŁOWACKA: Wielość w jedności. „Opcje” 2002 nr 2. J. KLEJNOCKI: Na pewno jest szczęście. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 27. J. KORKOZOWICZ: Na wielu instrumentach. „Głos. Naucz.” 2002 nr 30. K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Blask „międzybytu”. „Śląsk” 2002 nr 12. K. MALISZEWSKI: Bębnienie na pobudkę. „Res Publica Nowa” 2002 nr 4. K. MASŁOŃ: Rośniemy jak nocne rośliny. „Rzeczpospolita” 2002 nr 4. T. MIZERKIEWICZ: Mała sudecka muzyka. „Arkusz” 2002 nr 6. D. NOWACKI: Symfonia na bębenki. „Polityka” 2002 nr 5. R. OSTASZEWSKI: Więcej mięsa. „FA-art” 2002 nr 1. M. RABIZO-BIREK: Pięknie gra. „Twórczość” 2002 nr 9. U. ŚMIETANA: Gry, rytmy i role. „Czas Kult.” 2002 nr 2. M. WITKOWSKI: Przy pałeczkach O. Tokarczuk. „Nowe Książ.” 2002 nr 2. E. ZAMORSKA-PRZYŁUSKA: Słownik, tematów, wątków i powtórzeń. (O. Tokarczuk – „Gra na wielu bębenkach”). „Studium” 2002 nr 2. E. DUTKA: Od „Sądu ostatecznego” Memlinga do „Próby generalnej” Tokarczuk, czyli o Apokalipsie i apokalipsach na lekcjach w liceum. „Nowa Polszczyzna” 2003 nr 2. M. RABIZO-BIREK: Sztuka czy życie? Dylematy „Podobrazia” i „Pigmentu” Grzegorza Strumyka oraz „Gry na wielu bębenkach” O. Tokarczuk. W: Literatura w kręgu wartości. Bydg. 2003. A. SZCZEBLEWSKA: Rytm bębenków. „Topos” 2003 nr 1/3. P. URBANIAK. „Pro Libris” 2003 nr 2. P. CZAPLIŃSKI: Zdradliwy realizm. W tegoż: Efekt bierności. Kr. 2004. P. KIERZEK: Tokarczuk „gra na wielu bębenkach”. „Acta Univ. Lodz. Folia Litteraria Polonica” 2006 [z.] 8. Powrót na górę↑ Lalka i perła S. BORTNOWSKI. „Polonistyka” 2001 nr 10. M. CUBER: Przez „Lalkę” do perły. „FA-art” 2001 nr 4. H. GOSK: Ponadczasowa przyjemność poszukiwania sensu. „Nowe Książ.” 2001 nr 9. A. TATARKIEWICZ: Czy Wokulski ocalił duszę? „Rzeczpospolita” 2001 nr 154. T. WROCZYŃSKI: Radość czytania. „Biul. Inf. Bibl. Nar.” 2001 [nr] 2. G. BORKOWSKA: Zwierciadło „Lalki”. „Res Publica Nowa” 2002 nr 1. K. KRALKOWSKA-GĄTKOWSKA: Prus mistyczny. „Śląsk” 2002 nr 5. E. PACZOSKA: Czekając na perłę. (Na marginesach książki O. Tokarczuk o „Lalce”). W tejże: Dojrzewanie, dojrzałość, niedojrzałość. Wwa 2004. Powrót na górę↑ Ostatnie historie P. CZAPLIŃSKI: Trzy opowieści Olgi. „Gaz. Wybor.” 2004 nr 224. M. CZUBAJ: Seks, śnieg i śmierć. „Polityka” 2004 nr 38. U. GLENSK: „Składamy się z tego, co umarło”. „Kresy” 2004 nr 4. P. MACKIEWICZ: Drugie światy. „Topos” 2004 nr 6. K. MALISZEWSKI: Wszystko, co ostatnie. „Odra” 2004 nr 12. T. MIZERKIEWICZ: Ogarnięci chłodem. „Nowe Książ.” 2004 nr 8. D. NOWACKI: Witaj, smutku. „FA-art” 2004 nr 2. R. OSTASZEWSKI: Nie takie ostatnie… „Tyg. Powsz.” 2004 nr 43. A. SKRENDO: Egzamin z tanata. „Pogranicza” 2004 nr 6. A. CZYŻAK: Smutne historie o umieraniu. „Polonistyka” 2005 nr 10. M. CUBER: Pani śmierć pisze sagę. „Res Publica Nowa” 2005 nr 1. A. FRANKE. „Śląsk” 2005 nr 8. H. GOSK: Opowieść terapeutyczna. „Studium” 2004/2005 nr 6/1. M. JENTYS: Czysty kraj. „Twórczość” 2005 nr 6, przedr. w tejże: Nić Ariadny. Tor. 2005, Argonauci naszych czasów. Tor. 2009. M. LAREK: Kobiece historie. „Czas Kult.” 2005 nr 1. M. ORSKI: „Śmiercionośna lawina” O. Tokarczuk. „Prz. Powsz.” 2005 nr 5. A. SZÓSTAK: Współczesna sztuka umierania. „Pro Libris” 2005 nr 2. K. UNIŁOWSKI: Śmiertelność kobiet. „Opcje” 2005 nr 1, przedr. w tegoż: Kup pan książkę. Katow. 2008. WÓJCIK: Ogniwa w łańcuchu życia. „Fraza” 2005 nr 1/2. P. PIASZCZYŃSKI: Taniec śmierci. „Borussia” 2006 nr 15. A. JUZIUK: „Ostatnie historie” – „śmierć i tekst”. „Kwart. Opol.” 2008 nr 1. K. WITKOŚ: Literatura a psychologia głębi. „Ostatnie historie” O. Tokarczuk, czyli droga do indywiduacji Junga. „Ann. Acad. Paedagogicae Crac. Studia Historicolitteraria” 2009 [nr] 9. M. ORSKI: Narratorka „kiwa się”. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wr. 2010 [dot. też: Bieguni]. T. MIZERKIEWICZ: Nowe formy obecności mitu w polskiej prozie. Mityczne anagramy Tokarczuk. W tegoż: Literatura obecna. Kr. 2013. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Anna In w grobowcach świata M. BARABASZ: Śmierć jeszcze raz inaczej. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 219. P. CZAPLIŃSKI: Cyberpunk sumeryjski. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 213. B. DARSKA: Świat bez granic. „Dekada Lit.” 2006 nr 4. P. DUNIN-WĄSOWICZ: Podziwiam, nie myślę. „Lampa” 2006 nr 10. M. MIECZNICKA: Intelektualna papka. „Dziennik” 2006 nr 127. A. MORAWIEC: Na zamówienie. „Nowe Książ.” 2006 nr 11. D. NOWACKI: Stawka większa niż mit. Sceptycznie o nowej książce O. Tokarczuk. „Tyg. Powsz.” 2006 nr 39. K. UNIŁOWSKI: Anna In na straganach świata. „FA-art” 2006 nr 4. M. GERAGA: Tabletki na nieśmiertelność, czyli podróży ciąg dalszy. „Fraza” 2006/2007 nr 41. M. JENTYS: Zmartwychwstanie bogini. „Twórczość” 2007 nr 4, przedr. w tejże: Argonauci naszych czasów. Tor. 2009. I. MIKRUT: Futurystyczne cmentarzysko. „Śląsk” 2007 nr 3. T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art” 2007 nr 4, przedr. w tegoż: Literatura obecna. Kr. 2013 [dot. też: Bieguni]. T. PAWLAK. „Pro Libris” 2007 nr 2. K. SIPKO: Przeszłość w przyszłości. „Odra” 2007 nr 1. A. PEKANIEC: Opowiadać - podróżować - żyć. „Dekada Lit.” 2008 nr 1 [dot. też: Bieguni]. D. SIWOR: Olgi Tokarczuk gra w mit : „Anna In w grobowcach świata”. „Konteksty Kult.” 2012 [nr] 9. K. WITCZAK: Coincidentia oppositorum. Podziemie jako odpowiedź na świat/ło w powieści Olgi Tokarczuk „Anna In w grobowcach świata”. W: Przestrzeń w kulturze współczesnej. [T. 3]. Podziemia literatura. Bydgoszcz 2018. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Bieguni M. CUBER: Podróżuję, więc jestem. „Polityka” 2007 nr 41. B. DARSKA: To, co umożliwia przetrwanie. „Opcje” 2007 nr 4. A. DOBIEGAŁA: Błogosławiony, który idzie. „Fraza” 2007 nr 3. A. FRANASZEK: Wezwanie niepokoju. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 242. T. MIZERKIEWICZ: Terrorysta, on patrzy. „FA-art” 2007 nr 4, przedr. w tegoż: Literatura obecna. Kr. 2013 [dot. też: Anna In w grobowcach świata]. NIEMCZYŃSKA: Wszystkie świata strony. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 237. D. NOWACKI: Podróżowanie jest koniecznością: O. Tokarczuk – powrót do formy. „Tyg. Powsz.” 2007 nr 41. I. POPRAWA: Olga travel. „Odra” 2007 nr 12. A. BAGŁAJEWSKI. „Kresy” 2008 nr 3. Z. BIDAKOWSKI: Nerka delfina w formalinie. „Rzeczpospolita” 2008 nr 4. D. CIRLIĆ-STRASZYŃSKA: Kolejny „boarding”. „Nowe Książ.” 2008 nr 1. W. GÓRSKA: Między biegunami, między okładkami. „Migotania, Przejaśnienia” 2008 nr 1/2. M. LAREK: Literatura i nowe media. „Czas Kult.” 2008 nr 6. I. MIKRUT: W poszukiwaniu właściwego czasu. „Śląsk” 2008 nr 1. M. ORSKI: Historie ciała. „Prz. Powsz.” 2008 nr 5. R. PAWŁOWSKI: Nike dla O. Tokarczuk. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 234. A. PEKANIEC: Opowiadać – podróżować – żyć. „Dekada Lit.” 2008 nr 1 [dot. też: Anna In w grobowcach świata]. M. PIETRZAK: Pochwała ruchu. „Studium” 2007/2008 nr 5/6/1. P. URBANIAK: Błogosławiony, który idzie. „Twórczość” 2008 nr 1. W. BAŁUS: Do granic: Olga Tokarczuk i Władysław Strzemiński. „Teksty Drugie” 2009 nr 3. M. CIELECKI: Demon pośpiechu. „Czterdzieści Cztery” 2009 [nr] 2. I. RADISCH. „Die Zeit”, Hamburg 2009 nr z 10 VI, przekł. pol.: Dokąd jedzie Olga. Przyswajanie polskich pisarzy. „Forum” 2009 nr 25 [dot. przekł. niem. powieści]. S. SKOWRON: Jesteśmy jak atomy… Rozważania o książce O. Tokarczuk „Bieguni”. W tejże: Piękno i myśl w najnowszej sztuce słowa, linii i barwy. (Recenzje, analizy, interpretacje). Nowa Ruda 2009. K. WIELICZKO: Śladami Kairosa. „Akcent” 2009 nr 1. M. ORSKI: Narratorka „kiwa się”. W tegoż: Opowieści dla dorosłych i opowiastki dla niedorosłych. Wr. 2010 [dot. też: Ostatnie historie]. A. BAGŁAJEWSKI: Na widnokręgu i poza widnokręgiem. Poza widnokrąg. W tegoż: Mapy dwudziestolecia 1989-2009. Lubl. 2012. I. ŁOSSOWSKA: Olga Tokarczuk. W tejże: Śladami moich lektur. Wwa 2012. M. KRUPKA: U pošukah vlasnogo časoprostoru : hronotop podorožì u tvorčostì ukraïns'kih i pol's'kih pis'mennic'. „Studia Ukrainica” Posnaniensia” 2014 z. 2 [dot. też: O. Zabužko]. A. LARENTA: Labirynt jako przestrzeń mityczna w „Biegunach” Olgi Tokarczuk. „Białost. Studia Literaturoznawcze” 2014 [t.] 4. B. TRYGAR: Post-fenomenologiczna narracja w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk . „Tematy i Konteksty” 2015 nr 5. M. BARBARUK: Biegnij, Olga, biegnij! „Tyg. Powsz.” 2018 nr 23. P. BOROŃ: Klęska, nie literacki triumf. „Nasz Dziennik” 2018 nr 121. P. BRATKOWSKI: Biec, frunąć, myśleć. „Newsweek Polska” 2018 nr 23. M. KUBE: Tokarczuk z Brookerem. „Rzeczpospolita” 2018 nr 119. T. MIŁKOWSKI: „Bieguni” albo furtka ocalenia. „Dziennik Trybuna” 2018 nr 113. P. SIKORA: Błękitne laguny. „Tyg. Powsz.” 2018 nr 32 [dot. też: W. Jagielski: Na Wschód od Zachodu]. J. SOSNOWSKI: Tokarczuk: najwyższy level; Kolczyki polskiej pokojówki. Z Antonią Lloyd-Jones rozm. M. Nogaś [wywiad z tłumaczką „Biegunów”]. „Gaz. Wybor.” 2018 nr 121. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Prowadź swój pług przez kości umarłych P. KOFTA: Wspólnicy Pana Boga. „Dz. Gaz. Prawna” 2009 nr 237 dod. „Kultura”. D. NOWACKI: Czy wypada jeść mięso? „Gaz. Wybor.” 2009 nr 275. R. OSTASZEWSKI: Te, co skaczą i fruwają… zabijają? „FA-art” 2009 nr 4. W. BROWARNY: Gatunek sudecki. „Odra” 2010 nr 9. A. CZACHOWSKA: Hiperpoprawność O. Tokarczuk. „Twórczość” 2010 nr 3. A. DOBIEGAŁA: Kobieta u pługa. „Fraza” 2010 nr 3/4. W. GÓRSKA: Proroctwa Blake'a znad trucheł; W. SOBIERAJ: Thriller moralny... w innym kontekście. „Migotania, Przejaśnienia” 2010 nr 1. M. MATUSZEWSKA: Z wielką odwagą w obronie mniejszych. „Polska. 2010 nr 1. J. PETROWICZ: Gwiazdy i stopy. „Znaczenia” 2010 nr 4. E. PROKOPOWICZ: Zborsuczone suki. „Fragile” 2010 nr 3. G. PRZEPIÓRKA: Kobieta, która widzi inaczej niż wszyscy. „Kresy” 2010 nr 1/2. J. SZLACHTA-MISZTAL: „Zwierzęca” zemsta. „Śląsk” 2010 nr 2. J. WIERZEJSKA: Idź za pługiem z radością. „Nowe Książ.” 2010 nr 3. A. KAŁUŻA: Wszyscy tacy niewinni – świat zwierząt. W tejże: Wielkie wygrane. Mikołów 2011 [dot. też: P. Hong: Kobieta i małpa; A. Kaczanowski: Szkielet małpy]. M. RABIZO-BIREK: „Polscy” Blake i Friedrich. W tejże: Romantyczni i nowocześni. Rzeszów 2012. M. WÓJCIK-DUDEK: Zwierzęta a dydaktyka literatury. Wokół szkolnej lektury powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. „Postscriptum Polonist.” 2012 nr 2. A. WZOREK: Olgi Tokarczuk gra z regułami powieści kryminalnej: (na podstawie "Prowadź swój pług przez kości umarłych"). „Respectus Philologicus” 2013 nr 24. K. NADANA-SOKOŁOWSKA: Czarownice, pijaczki, dziwaczki i wojowniczki. Obrazy starzejących się kobiet w wybranych powieściach polskich pisarek współczesnych. W: Oblicza kobiecej starości. Kr. 2016 [dot. też: J. Bator: Ciemno, prawie noc; I. Iwasiów: Pięćdziesiątka]. BEDNAREK, D. GOSTYŃSKI, P. CZAPLIŃSKI: Mroczna fanaberia. „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Olgi Tokarczuk. W tychże: Literatura i jej natury. Przewodnik ekokrytyczny dla nauczycieli i uczniów szkół średnich. Poznań 2017. Rec. teatr. adapt.: wyst. Pozn., T. Pol.: M. LAREK: Moralitet w objęciach popu. „Teatr” 2010 nr 11; I. OSTROWSKA: Noir w kostiumie ekologii. „Czas Kult.” 2010 [nr] 6, – wyst. Wr., T. Współcz.: J. DERBISZ: Szukanie wrażliwości. „Opcje” 2013 nr 3; M. KOŚCIELNIAK: Aktorki i psy. Ekologiczny spektakl według Tokarczuk. „Tyg. Powsz.” 2013 nr 12; M. PIEKARSKA: Psy wymowniejsze od ludzi. „Gaz. Wybor.” 2013 nr 62 dod. „Wrocław”. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Moment niedźwiedzia M. CUBER: Chronić niedźwiedzia. „Twórczość” 2012 nr 7. J. CYNGOT: Wymyślić świat - projekt otwarty. O heterotopiach O. Tokarczuk. „Migotania” 2012 nr 2. M. DUDA: Niedźwiedzia przysługa. „Nowe Książ.” 2012 nr 7. K. MASŁOŃ: Czas nauczyć się gdakać. „Uważam Rze” 2012 nr 13. M. PIEKARSKA: Pisarka stwarza świat. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 84 dod. „Wrocław”. E. SZYBOWICZ: Zakład Pascala dla ateisty. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 84. M. WOJAK: Gra nietowarzyska. „Wyspa” 2012 nr 2. Powrót na górę↑ Księgi Jakubowe L. BUGAJSKI: Wiele hałasu o nic. „Rzeczpospolita” 2014 nr 260 dod. „Plus Minus”. P. CZAPLIŃSKI: „Księgi Jakubowe”, czyli dwieście lat samotności. „Gaz. Wybor.” 2014 nr 245. J. SOBOLEWSKA: Nowa podróż ludzi księgi. „Polityka” 2014 nr 43. J. SOSNOWSKI: Księga totalna. „Więź” 2014 nr 4. M. WAPIŃSKA: Pragnienie poezji. „Dz. Gaz. Prawna” 2014 nr 241. L. BUGAJSKI: Sekta Jakubowa. „Twórczość” 2015 nr 1. R. KOZIOŁEK: Wybawienie od złej mowy [laudacja z okazji przyznania Nagrody Lit. Nike]; T. SOBOLEWSKI: Tokarczuk i poszukiwacze światła. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 232. Z. KRÓL: Historia pisana literaturą. „Tyg. Powsz.” 2015 nr 42. J. KURKIEWICZ. „Książki. Mag. do Czytania” 2015 nr 3. J. ŁADYKA: Olgi Tokarczuk wielka podróż. „Res Humana” 2015 nr 3. R. MAGRYŚ: Ponadnarodowa epopeja Olgi Tokarczuk. „Fraza” 2015 nr 4. K. PIETRYCH: „Księgi Jakubowe” – powieść współczesna. „Nowe Książ.” 2015 nr 2. B. ROGATKO: Opowieść o wielkiej podróży, obcości i Mesjaszach. „Nowa Dekada Krak.” 2015 nr 1/2, przedr. w tegoż: Czas zbliżeń. Kr. 2015. W. SADKOWSKI: Wydłużenie perspektywy. „Res Humana” 2015 nr 5. J. SOBOLEWSKA: Tokarczuk. Poszukiwacze. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 206. R. WIŚNIEWSKI: Rozdroża wybitności. „Odra” 2015 nr 3. Ł. ŻUREK: Spojrzenie z dystansu [on-line] „ 2015 nr 152 [dostęp 7 kwietnia 2019]. Dostępny w Internecie: [dot. też: Sz. Twardoch: Drach]. A. LARENTA: Geografia w „Księgach Jakubowach” Olgi Tokarczuk: przypadek Iwania. „Białost. Studia Literaturoznawcze” 2016 [t.] 9. J. PRZYKLENK, K. SUJKOWSKA-SOBISZ: Doświadczenia lekturowe cyfrowego tubylca. Na przykładzie recepcji „Ksiąg Jakubowach” Olgi Tokarczuk. „Jęz. Artyst.” 2017 t. 16. D. ZUBIK: Państwo ponad podziałami? Obcość w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk. W: Subiektywizm w języku. Lublin 2017. Księgi ponadnarodowe. Rozm. Z M. Marticiem A. Wojtaszek. „Tyg. Powsz.” 2018 nr 48 [rozmowa z tłumaczem na jęz. chorwacki]. Rec. teatr. adapt. Wwa, T. Powsz.: O. KATAFIASZ: Z czego powstaje opowieść. „Didaskalia” 2016 nr 133/134; T. MIŁKOWSKI: Anty-Sienkiewicz albo wróg publiczny. „Dz. Trybuna” 2016 nr 155; P. SKRZYDELSKI: Oszukać czas. „Teatr” 2016 nr 7/8. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Pokot M. SADOWSKA: Słodko—gorzki. „Newsweek Polska” 2017 nr 8. P. ZAREMBA: Rewolucja podstarzałych hippisów. „W Sieci” 2017 nr 10. Powrót na górę↑ Zgubiona dusza M. BASZEWSKA: Szukając siebie. Recenzja „Zgubionej duszy” Olgi Tokarczuk i Joanny Concejo. „Kult. Liberalna” [on-line] 2017 nr 463 [dostęp 4 grudnia 2017]. Dostępny w Internecie: K. KUBISIOWSKA: Dusza z ciała uleciała (i fika). „Gaz. Wybor.” 2017 nr 267 dod. „Kraków”. M. PIEKARSKA: W poszukiwaniu zagubionej duszy. „Gaz. Wybor.” 2017 nr 271 dod. „Wrocław”. Powrót na górę↑ Opowiadania bizarne M. ORSKI: W świecie świętych klonów i egonów. „Odra” 2018 nr 9. J. SOBOLEWSKA: Dziwna zmiana. „Polityka” 2018 nr 16. K. SZKARADNIK: Tam, gdzie świat się rozłazi. „Twórczość” 2018 nr 10. Zob. też Wywiady. Powrót na górę↑ Ahat ili – Siostra bogów M. CIUPKA: Strzeż się szalonej kobiet! [on-line] “ 2018 nr 246 [dostęp 28 listopada 2018]. Dostępny w Internecie: M. NOGAŚ: Jak zaśpiewać Tokarczuk? Opera na podstawie powieści pisarki na festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie. „Gaz. Wybor.” 2018 nr 214 [tu także wywiad z autorką]. J. BŁASZCZAK: Czekając na zmierzch bogów. „Tyg. Powsz.” 2018 nr 38. Powrót na górę↑ Książki i Filmy wtorek, 17 marca 2020 14:30 10 października 2019 roku Szwedzka Akademia uroczyście poinformowała, że Olga Tokarczuk została laureatką Literackiej Nagrody Nobla. Nazwisko artystki już wcześniej było znane, ale dopiero teraz wszyscy zaczęli sięgać po jej książki. A ty – czy zdążyłaś już zapoznać się z pozycjami wartymi najsłynniejszej nagrody na świecie? Jeśli nie, to mamy dla ciebie krótkie streszczenie każdej pozycji, a dodatkowo – garść faktów o Oldze Tokarczuk. Olga Tokarczuk – ciekawostki z życia artystki Olga Tokarczuk przyszła na świat 29 stycznia 1962. Urodziła się w Sulejowie jako córka pary nauczycieli. Wychowywała się w Klenicy, później jednak przeniosła się do Kietrza, gdzie ukończyła liceum ogólnokształcące. Kolejnym etapem edukacji artystki było ukończenie studiów – precyzując, ukończyła Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jako pierwsze spod pióra noblistki wyszły nie książki, a opowiadania – publikowane były w piśmie „Na przełaj”, a sama artystka występowała pod pseudonimem „Natasza Borodin”. Olga Tokarczuk – ciekawostki artystka ma siostrę, była dwukrotnie zamężna, jej obecnym mężem jest Grzegorz Zygadło, jest wegetarianką, jej osobistą asystentką jest ukraińska poeta Iryna Wikryczak, jak do tej pory 90 tłumaczy przetłumaczyło jej książki na 37 języków, jej książka „Prowadź swój pług przez kości umarłych” została zekranizowana pod tytułem „Pokot”, swego czasu pracowała z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, przed laty była pokojówką w jednym z londyńskich hoteli. Olga Tokarczuk – książki Zastanawiasz się, po którą książkę Olgi Tokarczuk sięgnąć w pierwszej kolejności? Oto chronologiczny spis publikacji naszej noblistki wraz z krótkim opisem – na pewno ułatwi ci podjęcie wyboru! Olga Tokarczuk – „Miasto w lustrach” To debiutancki tomik wierszy poetki, stanowiący wkładkę do czasopisma „Okolice”. Dodatek został opublikowany w październikowym numerze 1989 roku. Olga Tokarczuk – „Podróż ludzi Księgi” To debiutancka powieść noblistki – zostaniemy w niej wprowadzone w wyjątkowy świat. We Francji w roku 1685 Król Słońce ustanawia, że odtąd jedynym zgodnym z prawem wyznaniem będzie katolicyzm. W tym dziwnym świecie pojawia się porzucona Weronika, Markiz, bogacz de Berle oraz niemy woźnica – wszyscy postanawiają opuścić Paryż. Wyjątkowa podróż odmieni ich życie, choć wcale się tego nie spodziewają. Książka została ponownie wydana tuż po tym, jak Olga Tokarczuk otrzymała Nagrodę Nobla. Olga Tokarczuk – „ Powieść, która po raz pierwszy została opublikowana 25 lat temu. To historia o 15-letniej dziewczynie – Ernie, która na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się niczym na tle rówieśniczek. Wystarczy jednak wgłębić się w kolejne strony, aby przekonać się, że córka fabrykanta jest medium – ma zdolności parapsychiczne, które ostatecznie traci. To piękna historia o tym, co wszyscy doskonale znamy – o niespełnionych marzeniach i wielkich pragnieniach. Olga Tokarczuk – „Prawiek i inne czasy” „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk to obecnie jedna z bardziej popularnych pozycji na rynku. Historia o małej wsi – Prawieku, w której w latach XX żyje kilka rodzin. Uniwersalna książka o tym, co jest w życiu ważne, co przemija, o ludzkiej walce o godność i szczęście. Jedna z najbardziej docenianych pozycji Olgi Tokarczuk, po raz pierwszy wydana w 1996 roku. Olga Tokarczuk – „Szafa” „Szafa” to zbiór trzech opowiadań, wydanych w 1998. Książka nosząca w sobie pewien niepokój, będąca dowodem na to, że czasem to, co dziwne i „niemoralne”, okazuje się bardziej ludzkie niż sztampowe zachowania. To zderzenie dwóch światów i próby okiełznania dziwnej rzeczywistości. Krytycy podkreślają, że to właśnie „Szafa” Olgi Tokarczuk jako pierwsza z jej pozycji odsłoniła jej wewnętrzny świat. Olga Tokarczuk – „Dom dzienny, dom nocny” Wyjątkowa powieść wydana w 1998 roku. Historia o kobiecie, która wprowadza się do domu u samych stóp Sudetów. Tam zaczyna stopniowo zapuszczać korzenie, poznając niezwykłe historie z życia mieszkańców małej miejscowości. Historia – jak wiele z tych, które podjęła się opowiedzieć Tokarczuk, jest uniwersalna i dotyczy wielu z nas. Być może znajdziesz w niej odpowiedź na odwieczne pytanie: „Jak żyć?”. Olga Tokarczuk – „Opowieści wigilijne” To wyjątkowa pozycja na naszej liście, stanowiąca efekt współpracy Olgi Tokarczuk z Jerzym Pilchem oraz Andrzejem Stasiukiem. Niezwykłe trzy historie złączone w jedną książkę i idealna okazja do porównania stylu autorki ze stylem innych pisarzy. Nie będziesz zawiedziona. Olga Tokarczuk – „Lalka i perła” Czy pozycje, które znane są nam wszystkim od lat, można poddać zupełnie nowej interpretacji? Czy można dać im nowe życie, oświetlając je zupełnie innym światłem? Olga Tokarczuk pokazuje, że tak. Jej „Lalka i perła” to esej na temat „Lalki” Bolesława Prusa. Wyjątkowo intymna pozycja, wydana już 19 lat temu. Olga Tokarczuk – „Gra na wielu bębenkach” „Otwórz oczy, już nie żyjesz”, „Najbrzydsza kobieta świata”, „Wróżenie z fasoli”, „Żurek”, „Próba generalna” czy w końcu tytułowa „Gra na wielu bębenkach” – te i inne opowiadania Olgi Tokarczuk znajdziesz w książce z 2001 roku. Pozycja zdecydowanie godna uwagi, zaskakująca nieszablonowością i różnorodną tematyką. Zbiór ten był nominowany do Nagrody Literackiej Nike. Olga Tokarczuk – „Ostatnie historie” Jeżeli lubisz historie wielopokoleniowe, to ta książka podbije twoje serce. To opowieść o babce, córce i wnuczce – kobietach, których historie się rozeszły, ale które w końcu muszą, niezależnie od siebie, stanąć w obliczu śmierci. Przepiękna opowieść o przemijaniu, nieuchronności śmierci oraz sposobach na oswojenie tego, co wydaje się nieoswajalne. Olga Tokarczuk – „Anna In w grobowcach świata” Wyjątkowa opowieść, będąca nowoczesną interpretacją mitu o sumeryjskiej bogini Inannie, która zeszła do krainy życia po śmierci. Niezwykła historia, która – do czego przyzwyczaja nas już Olga Tokarczuk, porusza tematy uniwersalne i w której przejawia się zafascynowanie tematem przemijania. Książka została wydana w 2006 roku. Olga Tokarczuk – „Bieguni” „Bieguni” Olgi Tokarczuk to książka wielokrotnie doceniona – w 2008 autorka otrzymała za nią Nagrodę Nike, a w 2018 – Międzynarodową Nagrodę Bookera. Książka traktuje o biegunach – prawosławnym odłamie starowierców, którzy walczyli ze złem poprzez ruch. To niezwykła podróż, do której zaprasza autorka – ty też możesz wziąć w niej udział i przekonać się, że nie wszystko jest takie, jak się wydaje, a to, co wydaje nam się nieosiągalne, często jest w zasięgu ręki. Olga Tokarczuk – „Prowadź swój pług przez kości umarłych” Choć tytuł może niepokoić, książka ta – opublikowana w 2009 roku, jest jak najbardziej godna uwagi. To opowieść o serii morderstw. Główną bohaterką jest nauczycielka, która ma swoje przekonanie na temat winnych wszystkich zabójstw. Czy rzeczywiście za te śmierci odpowiadają… mszczące się zwierzęta? Olga Tokarczuk – „Moment niedźwiedzia” „Moment niedźwiedzia” to eseje, które po raz pierwszy opublikowane zostały przed ośmioma laty. Treść może zaskakiwać – potrzeba dużej dawki wnikliwości oraz refleksji, aby zrozumieć głębokie przesłanie autorki. To książka o budowaniu własnej świadomości, nierzadko na przekór innym. Jeżeli nudzą cię typowe, banalne powieści, budowane na tych samych schematach i według tych samych punktów, jeśli pragniesz odłożyć na chwilę książkę i pomyśleć o alternatywnym świecie, móc porównać go ze swoim – to wszystko to znajdziesz w „Momencie niedźwiedzia”. Olga Tokarczuk – „Księgi Jakubowe” Książka, za sprawą której Olga Tokarczuk po raz drugi w swojej karierze odebrała Nagrodę Nike. Bohaterami tej niezwykłej, tworzonej przez wiele lat powieści są postacie historyczne, między innymi Jakub Lejbowicz Frank, Elżbieta Drużbacka czy Katarzyna Kossakowska. Akcja toczy się w XVIII wieku, ale – podobnie jak wiele innych pozycji autorki, niesie niezwykłe, uniwersalne przesłanie. Olga Tokarczuk – „Zgubiona dusza” Wydana w 2017 roku pozycja porusza tematy, które dotyczą każdego z nas. Są tu zagadnienia związane z przemijaniem. Retoryczne pytania o to, co najważniejsze w życiu, zmuszające do chwili zastanowienia się, czy rzeczywiście idziemy w życiu najlepszą drogą i czy czegoś przypadkiem podczas tej podróży nie gubimy. Może tym czymś jest cały sens życia? Po lekturze tej książki będziesz miała ochotę zamknąć mijający czas w dłoniach, skupić się na tym, co w życiu najważniejsze – i o to właśnie chodzi. Olga Tokarczuk – „Opowiadania bizarne" Gdyby przetłumaczyć francuskie „bizarre” na język polski, uzyskalibyśmy słówko oznaczające coś dziwnego, niespotykanego, wręcz kuriozalnego. I właśnie takie są te opowiadania, które opublikowane zostały zaledwie 2 lata temu. Historie snute przez Olgę Tokarczuk dzieją się w przeróżnych miejscach i w przeróżnych czasach. Spotkasz niezwykłych ludzi i chwilami – choć to nie do końca wypada, głośno się zaśmiejesz. Zdecydowanie warto. Olga Tokarczuk – „Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa” Nikogo nie trzeba przekonywać, że Olga Tokarczuk uwielbia opowiadania – tym razem również mamy z nimi do czynienia. To dokładnie dwie historie o dwóch różnych osobach, których poukładany świat nagle zupełnie się zmienił. Po lekturze zadasz sobie wiele pytań – między innymi o to, czy świat, który znamy, rzeczywiście działa tak, jak powinien? Czy rzeczywiście jesteś tym, kim jesteś? A może wszyscy widzimy się w krzywym zwierciadle? Olga Tokarczuk – warta uwagi nie tylko z racji otrzymania Nobla Od kiedy Olga Tokarczuk otrzymała Nagrodę Nobla, zainteresowanie jej twórczością bardzo wzrosło. Spróbuj jednak podejść do jej książek bez doszukiwania się „tej wyjątkowości wartej największej nagrody na świecie”. Spróbuj dojrzeć w niej siebie – swoje życie, swoją codzienność, swoje wartości. Książki Tokarczuk zachęcają do refleksji, chwili zatrzymania się, oceny swojego życia „z boku” i dojrzenia w nim tego, co najcenniejsze. Poruszają zwykłe, a jednocześnie najważniejsze dla każdego z nas kwestie – i dlatego właśnie zasłużyły na Literacką Nagrodę Nobla. 21 Liceum Ogólnokształcące im. Jerzego Grotowskiego w Warszawie zaproponowało kandydatom listę siedmiu lektur, z której uczniowie mają wybrać jedną, i porozmawiać na jej temat z komisją egzaminacyjną Jeden z rodziców jest oburzony, że w książkach są opisy seksu Do sprawy wkroczyło Ministerstwo Edukacji Narodowej Szef resortu, Przemysław Czarnek zapowiedział kontrolę w placówce Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Cezary Kaźmierczak wyjaśnia na swoim profilu facebookowym, że jego 13-letnia córka przystępuje do egzaminu rekrutacyjnego w 21 Liceum Ogólnokształcącym im. Jerzego Grotowskiego w Warszawie. To prywatna placówka prowadząca egzaminy wstępne na podstawie proponowanych lektur. Lista książek dostępna jest na stronie internetowej szkoły. Składa się z siedmiu pozycji poprzedzonych wyjaśnieniem, na czym polega rozmowa kwalifikacyjna. "Jednym z elementów egzaminu wstępnego - czytamy na stronie szkoły - jest rozmowa z komisją na temat przeczytanej, wybranej z naszej listy, jednej lektury. Nie będziemy pytać o szczegóły treści. Zależy nam na rozmowie o Twoich wrażeniach, przemyśleniach i wnioskach dotyczących tej lektury". Na liście znajdują się książka Margaret Atwood, "Opowieść podręcznej", "Uczta" Platona, czy "Najbrzydsza kobieta świata" (z tomu "Gra na wielu bębenkach") Olgi Tokarczuk Margaret Atwood, „Opowieść podręcznej” Angela Carter, „Krwawa komnata” (z tomu „Czarna Wenus”) Jarosław Iwaszkiewicz, „Kochankowie z Marony” Czesław Miłosz, „Orfeusz i Eurydyka” Sławomir Mrożek, jednoaktówka „Na pełnym morzu” Platon, „Uczta” Olga Tokarczuk, „Najbrzydsza kobieta świata” (z tomu „Gra na wielu bębenkach”) Skandal: "opowiadanie jest o seksie" Cezary Kaźmierczak, nie szczędząc ostrych i wulgarnych słów, jest oburzony doborem książek. „Jestem bardzo zainteresowany, który to sku***syn chce w 21 SLO w Warszawie prowadzić tego typu rozmowy z dziećmi i jak to w ogóle jest możliwe i jak to jest możliwe, że organa państwa polskiego to tolerują” - wyjaśnia. A wcześniej wypisuje powyrywane z kontekstu, pojedyncze fragmenty z książki Angeli Carter "Krwawa komnata”. Czytaj także: Rok od Nobla dla Tokarczuk. "Ludzie mieli wrażenie, że z Olgi emanuje światło" Kaźmierczakowi nie podobają się takie zdanie napisane przez zmarłą w 1940 r. angielską pisarkę: „mężczyzna w czarnej masce wolną ręką manipuluje przy ku**sie, zakrzywionym w górę jak szabla, którą dzierży”, „Tuzin mężów wbijało na pal tuzin oblubienic”, "Bez żadnej powściągliwości”, „położył mi władczo rękę na piersi”, „kazał mi włożyć obrożę” bo „ze swojego stroju zachowała tylko ją”. „Słyszałam jego ostry krzyk i bluźnierstwa w chwili orgazmu, krwawiłam”. Kaźmierczak wyjaśnia ponadto, że jest oburzony, że „Całe opowiadanie jest o seksie”. Podobną analizę oburzony rodzic wykonał na podstawie książki Margaret Atwood „Opowieść poręcznej”. Dyrektor szkoły: Szukamy humanistów Do sprawy odniósł się już dyrektor warszawskiego liceum, który wyjaśnił, że szkoła ma limit 20 uczniów, a celem rozmowy kwalifikacyjnej jest poszukiwanie „młodych humanistów, którzy interesują się literaturą wybiegającą poza kanon lektur”. - Nasze propozycje na egzamin mają nam pokazać człowieka, który potrafi wyrazić coś więcej o świecie i relacjach międzyludzkich. Nie pytamy o szczegóły treści tych publikacji. Dziecko mówi nam, jak odbiera wybraną lekturę. Może powiedzieć, że przedstawiony świat jest obsceniczny, pełen brudu i seksu. My nie kwalifikujemy, czy odpowiedź jest dobra, czy zła, tylko patrzymy, jak ten dzieciak myśli - przekonuje dyrektor. Pisarze rzecznikami pedofilii? Sprawa zbulwersowała także Ministerstwo Edukacji Narodowej. Na oficjalnym koncie twitterowym resortu pojawił się wpis o tym, że minister Przemysław Czarnek zlecił kontrolę w placówce. Internauci komentujący sprawę są podzielni. W komentarzu do wpisu Kazimierczaka, publicysta Piotr Szumlewicz napisał: „Miłosz, Mrożek, Atwood, Carter, Iwaszkiewicz, Platon i Tokarczuk jako rzecznicy pedofilii. Jasne. Zdaje się, że Pan nie tylko nie zna literatury porno, ale nie zna żadnej literatury. Widzę, że zgłosił Pan mocny akces do rządowego programu Kołtun+”. Ktoś inny natomiast odpowiedział Szumlewiczowi: „Proszę Pana, Pan swoje własne dzieci może oddać do wychowania pedofilom, czy nawet neomarksistom. Pana sprawa. Ale od cudzych won!!!". W szkole o morderstwie, rasizmie i kazirodztwie Wielu internautów dziwi się natomiast Kaźmierczakowi, że posyła swoją córkę do prywatnego liceum, i podkreśla, że książki z listy lektur nie są dla uczniów pozycjami obowiązkowymi, tylko do wyboru, oraz nie są też szczegółowo omawiane na lekcjach języka polskiego. Swoją drogą, jeśli "jakimś pedofilem" - jak to ujął Cezary Kaźmierczak - jest nauczyciel chcący rozmawiać o książkach Angeli Carter albo Margaret Atwood, to w takim razie „jacyś mordercy” musieli nam opowiadać o Raskolnikowie analizując „Zbrodnię i Karę”, „jacyś rasiści” uczyli nas o „W pustyni i w puszczy”, „jakimś ojcobójcą” namawiającym do kazirodztwa musi być nauczyciel wyjaśniający „Króla Edypa” Sofoklesa. Włodzimierz Taboryski, dyrektor liceum zapewnił, że bierze odpowiedzialność za listę lektur, która pojawiła się w propozycjach do rekrutacji. Dyrektor zapowiedział też, że szkoła i pedagodzy wytoczą rodzicowi proces o zniesławienie. (BS) Cieszymy się, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści. Hej wszystkim! Jakie lektury przygotowaliście na długi weekend? Ja jestem w trakcie czytania zbioru opowiadań Olgi Tokarczuk „Gra na wielu bębenkach”. Opowiadanie „Najbrzydsza kobieta świata” wstrząsnęło mną do tego stopnia, że jeszcze na drugi dzień chodziłam pogrążona w rozgoryczeniu, żalu i wielu nieprzyjemnych refleksjach o naturze ludzkiej. Warto wspomnieć, że inspiracją dla pisarki stała się wizyta w Patologisches Museum, gdzie na własne oczy zobaczyła najbrzydszą kobietę świata Julię Pastranę. Tokarczuk niesamowicie, przejrzyście przedstawiła to, jak postrzega się taką osobę - nie jak człowieka, tylko zwierzę, u którego każdy przejaw inteligencji czy emocjonalności budzi szok, a nawet irytację. Czy to ludzkie zachowanie, by tak traktować drugiego człowieka? Kiedy myślę o tym opowiadaniu, nadal jestem nim mocno wstrząśnięta. Za serce chwyciło mnie również opowiadanie „Wyspa”, w której autor najbardziej pragnie uwierzyć, że nie doświadczył anomalii, a cudu. Przyjemnie pochłaniałam „Wieczór autorski”, w którym główna bohaterka konfrontuje się z przeszłością. Inne opowiadania również są bardzo przejmujące i pobudzają do wielu refleksji. Mam przed sobą jeszcze 3 do końca :) A Wy lubicie książki Olgi Tokarczuk? Która najbardziej zapadła Wam w pamięci? W programie opowiadania: „Bardo. Szopka”, „Gilcynia”, „Najbrzydsza kobieta świata”, Zdobycie Jerozolimy. Raten 1675”, „Tancerka”, „Wróżenie z fasoli”, „Wieczór autorski”, „Życzenie Sabiny”, „Profesor Andrews w Warszawie”.Wstęp wolny.

najbrzydsza kobieta świata olga tokarczuk